Part : 8 Argue

เรื่อง: Part : 8 Argue Wed Jul 28, 2010 10:43 pm

Part : 8 Argue [ปะทะคารม]

เสียงร้องไห้สะอื้นกลางดึกสงัดทำให้ร่างสูงในชุดสีดำขลับเดินเข้ามาภายในห้องของฮันเตอร์ หนุ่มอย่างถือวิสาสะก่อนที่ร่างบางจะโผเข้าหาคนตรงหน้าอย่างสุดจะอดกลั้น

ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างเตียงกว้างไม่ได้ปฏิเสธการกระทำจากเจ้าของเรือนผมสีเงินมีเสน่ห์ หากแต่ใช้มือหนาที่อยู่ภายใต้ถุงมือสีขาวสะอาดแตะเบาๆที่ไหล่อีกฝ่ายเท่านั้น

ฮันเตอร์หนุ่มยังคงร้องไห้ไม่หยุด ความอ่อนแอที่ไม่อยากจะให้ใครได้เห็นแต่มันแปลก ที่ตัวเขาไม่สามารถปิดบังความอ่อนแอต่อหน้าเซบาสเตียนได้เลย

คงเป็นเพราะความอ่อนโยนที่ทำให้เขาไว้ใจพ่อบ้านหนุ่มแห่งตระกูลแฟนท่อมไฮฟ์คนนี้…………

เซบาสเตียนไม่ถามอะไรหากแต่ดูสภาพของเซโร่ก็เข้าใจทุกอย่างได้ดี เขาเพียงแต่ดึงมือร่างบางมากุมไว้ก่อนจะนั่งลงข้างๆเซโร่บนเตียงกว้าง

“ผมอยากตาย…ช่วย…ฆ่าผมทีได้มั้ยครับ ผมไม่รู้ว่าจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร…”ดวงตาคู่สวยเศร้าสลดก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้เซบาสเตียนขมวดคิ้วเข้าหากัน

“………”พ่อบ้านหนุ่มไม่ตอบแต่เอื้อมมือมาเช็ดคราบน้ำตาที่เลอะใบหน้าหวานๆของฮันเตอร์หนุ่มเบาๆ

เซโร่จับมือเซบาสเตียนไว้มีแต่น้ำตาและประโยคพร่ำบอกร้องขอความตายออกจากปากของเขาเท่านั้น

“คุณต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป คุณต้องเข้มแข็ง ถ้าคุณยอมแพ้ง่ายๆ มันก็เหมือนการทำให้คนๆนั้นสมหวังนะครับ”เซบาสเตียนว่าก่อนที่ร่างบางจะฟุบหน้าลงกับอกกว้างของเขา

“ผมเกลียดตัวเอง ผมมันสกปรก”เซโร่ใช้เล็บจิกลงบนตราสัญลักษณ์ของฮันเตอร์จนปากแผลที่โดนไฟลวกและเขี้ยวของคานาเมะฝังเลือดไหลลงมาอีก

“อย่าทำแบบนี้ครับ!!!”พ่อบ้านหนุ่มพูดพลางล็อคข้อมือบางๆนั่นไว้ รอยแผลมากมายเป็นตัวเซโร่ จากฝีมือคานาเมะ คุรัน คนที่มาสเตอร์ของเขาสนใจ

ในใจของเซบาสเตียนตอนนี้ลึกๆแล้วเป็นห่วงจิเอลอยู่ไม่น้อย หากแต่ผู้เป็นนายของเขาได้ตัดสินใจแล้ว เขาซึ่งเป็นเพียงพ่อบ้านคงห้ามความต้องการของจิเอลไม่ได้

แต่ทว่าคนตรงหน้าเขาเวลานี้ก็โดนย่ำยีจนจิตใจแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี…………

“รอผมที่นี่นะครับผมจะไปเอากล่องยามาทำแผลให้”เซบาสเตียนดันตัวเซโร่ให้นอนลงกับเตียงกว้างก่อนจะไปเตรียมน้ำอุ่นเพื่อเช็ดตัวให้เซโร่และหายามาทำแผลให้

แต่เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นอีกที่หน้าประตูห้อง ผู้ที่เข้ามาไม่ใช่ใครอื่นหากแต่เป็นผู้สร้างรอยแผลและความเจ็บช้ำอย่างถึงที่สุดให้กับฮันเตอร์หน้าหวาน

คานาเมะ คุรัน………………

“ไม่ทันไรก็รีบมาดูใจซะแล้ว หมอนั่นท่าจะรักนายมากเลยนะคิริยูคุง ถึงได้ยอมกินของเหลือจากผม”น้ำเสียงเรียบๆกล่าวแต่หากมันทำให้คนฟังโกรธจนตัวสั่น

“แกมันเลว ออกไปให้พ้นนะ!!!”เซโร่คว้าเอาแจกันที่หัวเตียงปาเข้าใส่ที่ศีรษะของคานาเมะ

เมื่อถูกของแข็งกระทบเข้าเต็มแรง เลือดของแวมไพร์หนุ่มก็ค่อยๆไหลรินลงมายังข้างขมับ

คานาเมะกระตุกยิ้มก่อนจะแตะเบาๆที่หยดเลือดบนใบหน้าแล้วใช้ลิ้นร้อนเลียมันเข้าปากไป เมื่อทำเช่นนั้นเขาก็ก้าวเท้ายาวๆมาประชิดตัวเซโร่ พลางบีบคอหน้าหวานจนแทบไม่มีอากาศเข้าสู่ปอด

“กล้าทำผมเจ็บเหรอ?”คานาเมะพูดขณะที่บีบคอเซโร่สุดแรง

เซโร่หายใจติดๆขัดๆ พลางออกแรงต่อต้านกำลังของคานาเมะ

“มาทำอะไรครับคุณคานาเมะ”เสียงเข้มๆเอ่ยขึ้นจากด้านหลัง คานาเมะจึงยอมปล่อยมือจากเซโร่แล้วเดินออกมาเผชิญหน้ากับเซบาสเตียน

“ก็แค่มาดูใจน่ะครับ”คานาเมะว่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเดินจากไป เซบาสเตียนรีบปราดมาดูอาการเซโร่ด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ?”น้ำเสียงเจือไปด้วยความห่วงใยถามขึ้น

“ครับ …ไม่เป็นไร”เซโร่ยังคงออกอาการหอบหายใจแรงๆเพื่อเอาอากาศเข้าปอด

“ยังไงก็เช็ดตัวแล้วทำแผลก่อนดีกว่าครับ”เซบาสเตียนว่าพลางจัดการทำทุกอย่างให้เซโร่

“พวกเสื้อผ้าเดี๋ยวผมจะจัดหาให้ใหม่นะครับ”ร่างสูงพูดขณะกำลังทำการใส่ยาสมานแผลให้คนตรงหน้า

“พักเถอะครับ จะได้ดีขึ้น แล้วก็หยุดคิดมากได้แล้วนะครับ ถ้ามีอะไรเรียกผมได้ตลอด”เซบาสเตียนโค้งศีรษะให้เซโร่น้อยๆ

“คุณเซบาสเตียน……ขอบคุณครับ”เซโร่กล่าวขอบคุณพลางล้มตัวลงนอนและเซบาสเตียนเองก็เดินจากไป

เซโร่มองตามหลังเซบาสเตียนไปจนหูไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของพ่อบ้านผู้แสนดีคนนั้นแล้วเขาจึงหลับตาลง

ปฏิเสธไม่ได้ว่า เซบาสเตียนเป็นคนดีจริงๆ ถ้าคานาเมะดีเท่าครึ่งนึงของเซบาสเตียน เขาเองคงไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้

เซโร่ครุ่นคิดก่อนที่จะหลับไปพร้อมน้ำตา.............................

ทางด้านจิเอลเองก็ออกจากห้องนอนของตนเองเพื่อหวังจะมาหาเซบาสเตียนแต่ระหว่างทางก็พบคานาเมะที่เดินผ่านมา

“เลือดนี่?”จิเอลเห็นดังนั้นก็เดินเข้าไปดูอาการคานาเมะทันที

“ไม่เป็นไรครับท่านเอิร์ล พอดีเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยน่ะครับ”คานาเมะว่า

“ไปที่ห้องโถงก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจะตามเซบาสเตียนมาช่วยทำแผลให้”จิเอลว่าพลางจะเดินไปตามเซบาสเตียน

หมับ……

มือหนาของคานาเมะรั้งข้อมือบางๆของจิเอลไว้ทัน

“ไม่เป็นไรจริงๆครับ แผลแค่นี้เอง”ร่างสูงว่าพลางดึงผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาจากกระเป๋าเสื้อเพื่อซับเลือดบนใบหน้าของตน

ทั้งสองคนเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องโถงขนาดใหญ่

“ผมทำให้ดีกว่า”เป็นจิเอลที่อาสา ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาจากมือหนาและลงมือเช็ดคราบเลือดให้แวมไพร์หนุ่มรูปงาม

คานาเมะกับชิเอลนั่งลงบนเก้าอี้ไม้มะค่าตัวยาวที่บุนวมไว้อย่างดีภายในห้องโถงกลางคฤหาสน์ จิเอลยังคงใช้ผ้าเช็ดใบหน้าที่เปื้อนเลือดของคานาเมะอยู่อย่างเบามือ

เซบาสเตียนเองก็มองภาพนั้นอยู่ห่างๆโดยที่ไม่เข้าไป

‘ผมจะรักเค้าให้หมดใจ’ประโยคนี้ยังคงดังก้องชัดเจนอยู่ในโสตประสาทของซาตานหนุ่ม

ภาพตรงหน้าคงเป็นสิ่งที่กำลังตอกย้ำได้ดีว่าที่มาสเตอร์ของเขาพูด มันคือเรื่องจริง…………

‘ผมจะรักเค้าให้หมดใจ’จิเอลคิดถึงเรื่องที่พูดออกไป ดวงตาสีสวยเหม่อลอย คานาเมะเห็นดังนั้นจึงถามด้วยสีหน้าห่วงใย

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”พูดพร้อมใช้มือหนาแตะเบาๆที่มือเล็กๆของคนตรงหน้า

จิเอลสะดุ้งน้อยๆก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ถึงแม้ภายในใจตอนนี้จะสับสนกับคำพูดของตัวเองมากก็ตาม

‘แต่ผมจะไม่ยอมแพ้ต่อหัวใจตัวเอง’ร่างบางเงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูงตรงหน้า ขณะเดียวกันกับที่แวมไพร์หนุ่มสบสายตากลับมายังเจ้าของคฤหาสน์หลังงามแห่งนี้

ดวงตาสีสวยที่มีเสน่ห์ไม่แพ้กับดวงตาสีเพลิงที่คมกริบนั่น

จิเอลเผลอมองลึกเข้าไปหากแต่ในใจกลับคิดถึงใครอีกคน………………………

คานาเมะเชยคางร่างบางขึ้นมาอย่างเบามือขณะที่จับจุดได้ว่ามีคนกำลังเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ ใบหน้าหล่อคมขยับเข้าไปใกล้คนหน้าหวานห่างกันเพียงไม่กี่เซ็นต์เท่านั้น

จิเอลหลับตาลงช้าๆเพราะไม่อยากคิดว่าคานาเมะจะทำอะไรกับเขา แต่แล้วก็เป็นไปตามที่คานาเมะคาด ร่างสูงในชุดสีดำขลับเดินจากไปอย่างเจ็บปวด

ขณะที่หัวหน้าหอพระจันทร์กระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“ขอโทษครับท่านเอิร์ล เมื่อครู่ผมเห็นแมลงเกาะอยู่น่ะครับ”คานาเมะผละออกมาก่อนจะหาข้ออ้างแก้ตัว

“อะ…อื้ม ขอบใจนะ”ร่างบางนึกโล่งอกที่คานาเมะไม่ได้ทำอะไร

“ผมต่างหากครับที่ต้องขอบคุณ ที่ท่านเอิร์ลช่วยทำแผลให้ผม นับว่าเป็นเกียรติมากครับ”คานาเมะว่าพลางโค้งศีรษะให้จิเอล

“เรื่องเล็กน่ะ ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวก่อนนะ”จิเอลว่าพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้ โดยมีคานาเมะมองตามไปทันทีที่เห็นว่าจิเอลขึ้นไปด้านบนแล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินไปทางห้องครัว

“ลงมาเมื่อไหร่ครับ เซโร่ล่ะหลับไปแล้วเหรอ?”คานาเมะแสร้งถามไปอย่างนั้นทั้งที่ในใจกะมาซ้ำเติมเซบาสเตียน

“ครับ หลับแล้ว ว่าแต่คุณเถอะมาทำอะไรที่นี่ครับ”

“อ่า ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่เห็นคุณดูแลเซโร่ดีขนาดนั้น รักเซโร่เหรอครับ?”แวมไพร์หนุ่มถามขึ้น

“ทำไมล่ะครับ แล้วถ้าผมคิดแบบนั้นคุณคานาเมะมีอะไรขัดข้องงั้นเหรอครับ”เซบาสเตียนย้อนถาม

“ก็ไม่หรอกนะครับ แต่ว่าก็ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนอยากลองชิมของเหลือจากผม”คานาเมะจงใจเน้นเสียงตรงประโยคสุดท้าย

“ผมไม่สนใจเรื่องแค่นั้นหรอกครับ ผมว่าคนมีประสบการณ์ก็ดีออกนะครับ ไม่ต้องเหนื่อยสอน จริงมั้ยครับ^^”เซบาสเตียนพูดพลางส่งยิ้มให้แวมไพร์หนุ่ม

“อ๋อครับ รสนิยมแปลกดีนะครับ จะว่าไปเมื่อครู่ผมเจอท่านเอิร์ลน่ะครับ เหมือนกำลังตามหาตัวคุณอยู่นะครับ อย่ามัวแต่ดูแลคนทางโน้นล่ะครับ
ไม่งั้นผมอาจจะรับหน้าที่ดูแลท่านเอิร์ลแทนคุณก็เป็นไปได้”คานาเมะพูดก่อนจะหันหลังเดินออกมาแต่ก็ต้องหยุดชะงักกับคำพูดของเซบาสเตียน

“แน่นอนครับ ไม่ต้องห่วง ห่วงแต่ตัวคุณเถอะครับคุณคานาเมะ ถ้านายน้อยต้องเจ็บเพราะคุณล่ะก็ ผมก็ไม่ใจดีเอาคุณไว้เหมือนที่คุณทำกับคุณเซโร่หรอกนะครับ”น้ำเสียงเรียบๆกล่าวขึ้นก่อนจะหันไปทำความสะอาดเครื่องใช้ในครัว

“แหมคุณเซบาสเตียนนี่เป็นคนดีจังนะครับ เป็นห่วงเป็นใยคนอื่น”ทั้งๆที่รู้ว่านั่นคือคำเตือนของเซบาสเตียน แต่คานาเมะก็ยังพูดแสร้งทำเป็นไม่รู้

“ผมก็ไม่ได้เป็นคนดีนักหรอกครับคุณคานาเมะ อย่างที่ผมบอกถ้าคุณทำให้นายน้อยเจ็บผมก็ไม่เอาคุณไว้มันก็แค่นั้น”เสียงเรียบๆดังขึ้นจากพ่อบ้านหนุ่มแห่งตระกูลแฟนท่อมไฮฟ์

“ท่านเอิร์ลออกจะน่าถนอมขนาดนั้น รับรองครับ ว่าจะผมจะดูแลเป็นอย่างดี”

“แต่ผมก็คงไม่ต้องรบกวนคุณหรอกครับ เพราะมันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว ขอบคุณนะครับที่หวังดี”เซบาสเตียนพูดก่อนจะหันไปทำงานของตนต่อ

หากแต่แวมไพร์หนุ่มเดินจากไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก……………………………

“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน คุณพ่อบ้าน…”
...............................................
............................................................
.....................................................................................
มาอัพแล้วค้าบ ฟิคเรื่องนี้ขยันดราม่าไปไหน - - แต่อาจจะเป็นเพราะไรเตอร์อยู่ในอารมณ์ดราม่าถึงขีดสุดก็เป็นไปได้ ฮะๆๆๆ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะครับ^^
ฟิคหลัก อีกสองวันน่าจะได้เอามาลงให้อ่านพร้อมกันกับฟิคยากูซ่า ยังไงก็ต้องขอบคุณที่ยังติดตามนะครับ ถึงแม้จะไม่มีคอมเม้นแต่เท่าที่ดูวิวผู้เยี่ยมชมก็พอรู้ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่ยังสนใจฟิคและยังอยู่เป็นเพื่อนกัน เอาไว้จะพยายามเอาช็อตฟิคมาลงให้ได้อ่านแก้เซ็งกันด้วย^^

เรื่อง: Re: Part : 8 Argue Wed Jul 28, 2010 11:03 pm

ตกลงมันจะสลับตัวผิดคู่กันใช่ไหมเนี่ย แง่ม ๆๆๆ ขัดใจ
แม่ยำเสียจรืง ๆๆ ชิชะ เซบาสนอกใจนายน้อย O.O ก็นะ รู้นะว่า
ใจดีกับชาวบ้านเขาไปทั่ว แต่มันทั่วถึงมากไปไหมเนี่ย -..- (อยาก
งับหัวไรท์ ตะหงิด ๆ แหะ แฮ่ ๆๆ -,..,-) สงสารนายน้อยนะเนียส่วน
ด้านคานาเมะคุงคิดจะทำอะไรนายน้อยเนี่ยไม่น่าไว้ใจอย่างแรง!!!
เซบาสนี้อย่าปล่อยนายน้อยไว้แบบนี้สิ ไปเคลียร์กันให้รู้เรื่องซะสิ
ปล่อยให้คิดเอง เออเองแบบนี้มันใช่ได้ที่ไหนเล่า ไอ้ที่นายน้อยพูด
ไปนั้น แถวบ้านเขาเรียกว่า ประชดนะ ประชด เข้าใจไหม?? ใช่ว่านาย
น้อยจะทำจริง ๆ ซะเมื่อไหร่ (หรือว่าจะทำจริง ๆๆ) =o= เฮ้อ

เรื่อง: Re: Part : 8 Argue Wed Jul 28, 2010 11:23 pm

ม่ายยยยย!!!!!

เซบาสอย่าไปดูแลเซโร่ให้มากนักสิ
จิเอลล่ะ นายน้อยของเค้าหายไปไหน

TTTOTTT

โฮกกกก

คานาเมะร้ายจริงๆ
ชักจะเกลียดขึ้นมาตะงิดๆ

อยากให้เซบาสเข้าใจกับนายน้อยเร็วๆจัง
รอNcคู่นี้อยู่นะค่ะ

» Part : 1 Beginning
» Part : 2 Meeting
» Part : 4 Dirty
» Part : 5 Confused
» Part : 6 Reluctant