Part : 6 Reluctant

Part:6 Reluctant [ฝืนใจ]


ร่างบางผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังงาม เดินออกมาตรงทางเดินที่ว่างเปล่า หลังเห็นภาพพ่อบ้านคนสนิทกับฮันเตอร์หนุ่ม


คานาเมะมองจิเอลอยู่ห่างๆแต่ก็พอจับความรู้สึกของคนตัวเล็กได้ดี


‘แบบนี้ คงสนุกมากเลยสินะ คุณพ่อบ้าน’หัวหน้าหอพระจันทร์กระตุกยิ้มอย่างสะใจ


“กำลังจะไปไหนหรือครับ”คานาเมะเดินขึ้นมาขวางทางจิเอลไว้


“เอ่อ ผมว่าจะไปนั่งเล่นไพ่ที่ห้องนั่งเล่นน่ะ แล้วนายจะไปไหนล่ะ ไปดูเซโร่เหรอ?”


“ไม่รู้ว่าจะดีขึ้นหรือยังน่ะครับ”คานาเมะแสร้งถามทั้งที่ในใจอยากจะขยี้เซโร่ให้พ้นทางมานานแล้ว


“คงไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก มีเซบาสเตียนคอยดูอยู่แบบนั้น…”จิเอลว่า ดวงตาสีฟ้าสวยฉายอาการเจ็บปวดอยู่เป็นนัยๆ


ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า จิเอลกำลังเสียใจที่พ่อบ้านของตนไปให้ความสำคัญกับคนอื่น แวมไพร์หนุ่มมองปราดเดียวก็พอจะอ่านใจจิเอลออก


“ถ้าเป็นแบบนั้น หากไม่รังเกียจ กระผมขอเป็นคู่เล่นให้ท่านเอิร์ลได้มั้ยครับ”


“อื้ม ได้สิ”จิเอลเดินนำไปยังห้องนั่งเล่นโดยมีคานาเมะเดินตามหลังมาติดๆ


เมื่อนั่งลงบนเก้าอี้บุนวมตัวโปรด จิเอลหยิบสำรับไพ่ที่เคยเล่นประจำขึ้นมาสับกัน แบบไร้อารมณ์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองสับไพ่นั่นอยู่นานแค่ไหน จนคานาเมะเรียก สติจึงได้กลับมา


“ท่านเอิร์ลเป็นอะไรรึเปล่าครับ”คานาเมะเห็นจิเอลเหม่อลอยจึงได้ถามขึ้น


“โทษที ผมคิดอะไรเพลินไปหน่อย”จิเอลบอกและจัดการแจกไพ่เพื่อเริ่มเกม


“แปลกนะ อยู่ๆผมก็มีคู่เล่นเกมที่ฝีมือดีๆแบบนาย นายเองตอนอยู่ที่บ้านก็คงเป็นคนใหญ่คนโตสินะ ถึงได้รู้กติกาการเล่นเกมแบบคนชั้นสูงน่ะ”ร่างบางเป็นคนเริ่มบทสนทนา


“…………”คานาเมะไม่ตอบหากแต่ยิ้มเพียงเบาๆ


“อืม ขอโทษนะ เล่นต่อเถอะ”


……………………………………………………


“รับอาหารเย็นหน่อยดีมั้ยครับ”เซบาสเตียนถามร่างบางที่นอนหันหลังให้


“………”ไม่มีเสียงตอบรับจากฮันเตอร์หนุ่ม เมื่อชะโงกหน้าไปดูก็พบว่าคนตรงหน้าหลับไปแล้ว


“คงเพลียเพราะพิษไข้สินะครับ”พ่อบ้านหนุ่มว่าพลางห่มผ้าให้เซโร่ ก่อนจะเดินออกมา


นาฬิกาพก ถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทตัวเก่ง เสียงคลิ๊กๆดังขึ้นเมื่อนิ้วเรียวๆดีดล็อกนาฬิกาให้ปลดออก


“ห้าโมงเย็น ได้เวลาเตรียมมื้อเย็นแล้วสินะ”ร่างสูงว่าพลางเดินตรงไปยังห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารค่ำสำหรับวันนี้


‘อื้มดี งั้นวันนี้ขอชิมก่อนก็แล้วกัน…’เซบาสเตียนนึกภาพและคำพูดของมาสเตอร์หน้าหวานเมื่อเช้าก่อนจะยิ้มน้อยๆและลงมือทำอาหารมื้อเย็น


“อืม…หอมอะไรน่ะฮะ>//<”เด็กหนุ่มผมทอง เดินผ่านมายังห้องครัว ก่อนจะหยุดเหมือนโดนมนต์สะกด


“ฮ๊า คุณเซบาสเตียน ทำอะไรน่ะฮะ หอมจัง”ฟีนี่เดินเข้ามาในครัวก่อนจะตามมาด้วยคนรับใช้ตัวป่วนอีกสามคน เมลิน บัลโด ทานากะซัง


“อาหารเย็นวันนี้น่ะ แล้วก็ตอนนี้กำลังทำพุดดิ้งช็อคโกล่า กับคุกกี้ รสชาติต่างๆ ที่จะขายในคริสต์มาสอีฟปีนี้น่ะครับ ”เซบาสเตียนตอบ


“ว้าว ยอดไปเลยค่ะคุณเซบาสเตียน><”เมลินทำตาวาวขณะกำลังมองเซบาสเตียน ชายหนุ่มในฝัน


“ถ้าทำตัวดีๆล่ะก็นะ จะให้กิน”พ่อบ้านหนุ่มว่า


“อ่า นี่เซบาสเตียน คริสต์มาสอีฟทั้งที น่าจะลองอาวุธใหม่กันซะหน่อยนะ”บัลโดเชฟประจำบ้านเสนอ


“นี่ผมกำลังทำของหวานนะ ไม่ใช่ไปออกรบ ของพรรค์นั้นน่ะ อย่าได้เอามาใช้เด็ดขาด เฮ้อ หัดทำตัวเป็นผู้ใหญ่แบบทานากะซังกันบ้างสิพวกเธอน่ะ”เซบาสเตียนพูดก่อนจะลงมือทำขนมต่อ


“โฮะๆๆ”ทานากะซังเองก็ใจจดใจจ่อกับขนมฝีมือเซบาสเตียนอยู่เช่นกัน


ไม่นานทั้งอาหารค่ำและของหวานที่เซบาสเตียนพิถีพิถันทำขึ้นก็เสร็จ……………


“เอาล่ะ เรียบร้อย ผมจะไปตามนายน้อยลงมาทานมื้อเย็น อ้อ อย่าเตะต้องของบนโต๊ะนี่ล่ะ ของพวกเธออยู่โต๊ะนั้น^^”พ่อบ้านหนุ่มว่าพลางเดินออกไป


‘คงอยู่ที่ห้องนั่งเล่นสินะ’เมื่อคิดดังนั้น ร่างสูงก็เดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นทันที เมื่อคิดว่าคนตัวเล็กจะอยู่ที่นั่น


“อาหารเย็นกับของหวานที่สั่งให้เตรียม พร้อมแล้วขอรับ^^ ……?” รอยยิ้มเบาๆหุบลงทันทีที่เห็นคานาเมะ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ผู้เป็นนาย มือเรียวๆนั่นเชยคางมนๆของคนหน้าหวานอยู่


ใกล้กันเกินไป……มากเกินไปจริงๆ…………………


ทำไมต้องใกล้กันขนาดนั้น……………………ทำไมต้องแตะเนื้อต้องตัวกัน………………


“เซบาส…เตียน…”จิเอลหันมามองพ่อบ้านคนสนิท ก่อนจะทำทีเมินเฉยใส่ ขณะที่แวมไพร์หนุ่มลอบยิ้มเบาๆอย่างสะใจ ที่เซบาสเตียนเข้ามาเห็นภาพนี้พอดี


“ขออภัยที่มาขัดจังหวะขอรับ กระผมแค่จะมาบอกว่า มื้อเย็นพร้อมแล้ว”เซบาสเตียนว่าพลางโค้งให้ผู้เป็นนายและเดินจากไป ร่างบางหันมาอีกทีก็พบว่า พ่อบ้านของตนหายไปแล้ว


“หายเคืองตาหรือยังครับท่านเอิร์ล”คานาเมะถามขึ้นอย่างเป็นห่วง


“คงเป็นขนตาน่ะ ขอบใจนะที่ช่วยดูให้ ผมไม่เป็นไรแล้ว”จิเอลว่าพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวโปรด


“คุณเซบาสเตียนเป็นอะไรไปครับ ดูท่าไม่ค่อยสบอารมณ์”คานาเมะถามจิเอลที่เดินนำหน้าอยู่


“ช่างปะไร จะเป็นอะไรก็ช่าง!!!”มาสเตอร์ตัวน้อยขึ้นเสียงอย่างไม่สบอารมณ์


“ถ้างั้นผมขอไปดูเซโร่ ซักหน่อยนะครับ”คานาเมะพูด พลางเดินแยกไปอีกทาง


มาสเตอร์ตัวน้อยเองก็เดินตรงไปยังสวนหลังบ้านอย่างใจลอย


“ทำไมกัน มันเกิดอะไรขึ้น เซบาสเตียน……”เจ้าของดวงตาสีแซฟไฟร์ เหม่อมองขึ้นไปยังท้องฟ้าสีดำ


“มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ขอรับ กระผมเตรียมมื้อเย็นไว้แล้ว”น้ำเสียงเย็นชาดังขึ้นจากทางด้านหลัง


“แค่ออกมารับลม ก็เท่านั้น…”จิเอลว่าพลางเดินกลับเข้าไปด้านในห้องรับประทานอาหาร ก่อนจะลงมือทานอาหารที่เซบาสเตียนทำ


“ของหวานที่เตรียมไว้วันนี้ เป็นพุดดิ้งช็อคโกล่า กับคุกกี้รสชาติต่างๆที่กระผมเตรียมไว้สำหรับ คริสมาสต์อีฟที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันข้างหน้าขอรับ”


“อืม”น้ำเสียงเรียบๆที่เย็นชาไม่แพ้กันตอบขึ้น


……………………………………………


เสียงประตูห้องนอนเปิดออก ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกตัว


“ผมยังไม่หิวน่ะครับคุณเซบาสเตียน”เซโร่พูดขึ้นขณะที่นอนหันหลัง คนที่เปิดเข้ามาคงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเซบาสเตียน แต่ฮันเตอร์หนุ่มคิดผิด


“อะไรๆก็เซบาสเตียนนะ”แวมไพร์หนุ่มพูดขึ้น


“นาย!!! ออกไปจากห้องของผม…เดี๋ยวนี้นะ”เซโร่ขึ้นเสียงใส่ทันทีที่รู้ว่าไม่ใช่เซบาสเตียน


“อะไรกัน กล้าไล่ผมที่เป็นเจ้าของตัวนายงั้นเหรอ”คานาเมะเน้นเสียง


“ใครจะอยากเป็น ของพวกเลือดบริสุทธิ์ที่สกปรกอย่างนาย”ฮันเตอร์หนุ่มตวาด


“ลืมไปแล้วเหรอ ว่านายน่ะเป็นของผม ลืมง่ายจังนะ คิริยูคุง”แวมไพร์หนุ่มพูดก่อนจะขึ้นคร่อมร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงไว้


มือเรียวเชยคางมนๆขึ้นมาบีบแรงๆ ก่อนจะก้มลงประกบริมฝีปากกับร่างบาง แต่คนข้างล่างก็ขัดขืนสุดแรงเช่นกัน


“อื้อ...ปะ…ปล่อยนะ”เซโร่ดิ้นจนหลุดจากการบังคับของคานาเมะ



“แค่จูบเอง ทำไมล่ะ ถึงได้ขัดขืนขนาดนี้ หรือว่าเป็นของมันไปแล้ว……”ร่างสูงพูดเสียดแทงหัวใจเซโร่


“อย่าเอาเค้ามาเกี่ยว เพราะเค้าไม่ได้ทำแบบนั้น ไม่ใช้กำลังข่มเหงคนไม่เต็มใจหรอก แต่ถึงเค้าจะทำ ผมก็จะยอมเค้า!!!”เซโร่ประกาศกร้าว ทำให้คานาเมะเลือดขึ้นหน้า


“งั้นเหรอ ถ้างั้นผมจะทำให้นายไม่มีสิทธิ์ในตัวใครทั้งนั้น มารื้อฟื้นความทรงจำกันหน่อยดีกว่านะ เซโร่!!!”


……………………………………………


“เซบาสเตียน นายว่าคานาเมะเป็นยังไง”ผู้เป็นนายถามขึ้นขณะที่พ่อบ้านคนสนิทกำลังแต่งตัวให้


“กระผมไม่ทราบขอรับ และตัวกระผมก็เป็นเพียงพ่อบ้าน คงไม่คิดไปตัดสินแขกคนสำคัญของนายน้อยหรอกขอรับ”พ่อบ้านหนุ่มกล่าวก่อนจะลุกขึ้นแล้วโค้งให้ผู้เป็นมาสเตอร์


“ผมว่า ผมจะศึกษาคานาเมะดู”สิ้นประโยคนี้ทำให้เซบาสเตียนหยุดเดินทันที


“แน่ใจแล้วใช่มั้ยขอรับ ที่จะไปรักแวมไพร์อย่างหมอนั่น?”พ่อบ้านคนสนิทถามผู้เป็นนาย


“ไม่รู้สิ ผมตอบไม่ได้…”


“แล้วเซโร่ล่ะ นายคิดว่าเค้าเป็นยังไง?”จิเอลถามร่างสูง


“กระผมก็ไม่เห็นว่าคุณเซโร่จะเป็นยังไงนี่ขอรับ”เซบาสเตียนตอบไปตามที่คิด


“แต่ก็เห็นนายดูแลเค้าดีขนาดนั้น…”


“นั่นเป็นคำสั่งของนายน้อยไม่ใช่หรือขอรับ ที่ว่าให้กระผมดูแลคุณเซโร่ให้ดี”


“นั่นสินะ ผมสั่งเอง…”


“นายน้อยกับคุณคานาเมะเอง ก็ดูท่าจะถูกคอกันดีนะขอรับ เค้าคงเป็นคนที่ดูแลนายน้อยได้”เซบาสเตียนตัดพ้อ


“อยากให้เค้ามาดูแลผมใช่มั้ย? งั้นก็ได้เซบาสเตียน ผมจะรักเค้าให้หมดใจ”ร่างบางพูดประชด แต่อารมณ์ซับซ้อนแบบนี้ เซบาสเตียนเองก็ไม่เข้าใจนัก จึงคิดว่าจิเอลพูดจริงๆ


“เค้าคงดีจริงๆสินะขอรับ นายน้อยถึงอยากจะรักเค้าให้หมดใจแบบนั้น”


“ใช่ คานาเมะดีกับผมมาก ผมเชื่อว่าผมจะรักเค้าได้”จิเอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เพราะในใจตอนนี้สับสนต้องการที่จะปฏิเสธ ความรู้สึกแท้จริงที่ซ่อนอยู่ในใจ


“เข้าใจแล้วขอรับ”เซบาสเตียนพูดก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนของจิเอลด้วยความรู้สึกว้าวุ่นใจกับคำพูดของมาสเตอร์


จิเอลเองก็ไม่ได้ต่างกัน


“นี่ผมพูดอะไรออกไป เป็นเพราะต้องการให้เซบาสเตียน สนใจผม…… แต่เรื่องกลับแย่ลง

แต่เมื่อตัดสินใจแล้ว ผมจะไม่ยอมแพ้ต่อการตัดสินใจของตัวเอง จะไม่ยอมแพ้ให้หัวใจตัวเองเด็ดขาด…ถึงแม้มันจะต้องฝืนใจตัวเอง ก็ตาม”

......................................................
...............................................................................
..............................................................................................................
แงะ แบบว่าเรื่องไปกันใหญ่ เข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว ตอนหน้า NCคานาเมะเซโร่ เลือดกระอักแน่นอน แบบว่าอยากแต่งSM ฮะๆๆ
เรื่องราวไปกันใหญ่ นายน้อยของเราจะไปเทใจให้คานาเมะแล้ว - - แล้วเซบาสเตียนของเค้าจะทำยังไงเนี่ย ดูนอยด์ๆเย็นชาใส่กัน
แบบนั้นเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองกันนะ เอ้า ติดตามกันได้ในพาทต่อไปจ้า ไรท์เตอร์ขอฝากเรื่องนี้ที่มาแบบดราม่าไว้ด้วยน๊าท่านผู้อ่าน^^
อ้อ !!!เปลี่ยนเฮดบ้านใหม่กระชากใจสาวก เซจิ อุ้มๆๆ สวมแหวนให้อีก จะบอกว่า บีจีข้างหลังเป็นเตียงนอน เหอะๆๆ

ม่ายยยยยยย!!!

เซบาสกับนายน้อยเข้าใจผิดกันแล้ว T_T


แต่ก็ดีไปอีกแบบหนึ่งเหมือนกัน
อยากรู้ว่าใครจะมาง้อก่อน

อยากเห็นวิธีง้อของ2คนนี้สุดๆ >,.<



*ตอนหน้ามีNcแล้ว
เย้ๆๆๆๆ


แถมเป็นncของคู่คานาเมะกับเซโร่ซะด้วย

แบบว่ามันจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่เลยนั้น
เง้อ !! จะสลับคู่กันแล้วหรอค่ะ เนี่ย โธ่ ๆๆ
เซบาสนะเซบาส ไม่เข้าใจหรอว่าที่นายน้อย
พูดไปนั้นนะ ประชดนายนะเนี่ย แง่ม ๆๆๆๆๆๆ
ส่วนเซโร่คุงดูท่าจะยอมรับคุณคานาเมะไม่ได้
ง่าย ๆ สินะ ส่วนคุณคานาเมะเองก็จะใจดีกับ
เขาเป็นไหมเนี่ยแบบที่ไม่แอบดาร์ก อ่ะค่ะ ฮ่า
ท่าทางมันจะดราม่าได้โล่เลยนะค่ะนั้น แถมตอน
หน้านี้ nc โหดของคุณคานาเมะอีกแล้วสินะ ห๋าๆ

ทำไมเซบาสไม่เข้าใจละ

หนูจิเอลก็อย่าไปงอลเซบาสเลย

เเขาไม่รู้เรื่อง น่าสงสาร

เซโร่จะรอดมั้ยเนี่ยจบเรื่องนี้ไป