SF.Keep A Secret Of Shinsengumi [NC:3P]

SF.Keep A Secret Of Shinsengumi [NC:3P]
SF.Keep A Secret Of Shinsengumi [NC:3P] 3p110

แปะภาพเพื่ออิมเมจิ้นที่ดี แหะๆๆ
แนะนำตัวละครกันก่อนเนอะ
มีสามคนด้วยกันหุหุ
ฮิจิคาตะ โทชิโซ
ไซโต้ ฮาจิเมะ
และโอคิตะ โซจิ
จากเรื่อง Hakuouki Shinsengumi Kitan

SF.Keep A Secret Of Shinsengumi [NC:3P] 45933910

อีกซักภาพ

SF.Keep A Secret Of Shinsengumi [NC:3P] 48134810

เข้ากับสถานการณ์ในเรื่องดี
ยังไงก็ฝากไว้ด้วยน๊าทุกคน เพราะนี่เป็นช็อตฟิค3P เรื่องแรกในชีวิตของไรท์เตอร์
SF.Keep A Secret Of Shinsengumi [NC:3P]

ดอกซากุระบานสะพรั่งไปทั่วบริเวณตัดกับสีของท้องฟ้ายามเย็นในฤดูร้อน มีเพียงเสียงของเหล่านกกาที่บินกลับรัง
สายลมเบาๆพัดเอื่อยๆ พาให้ผ้าพันคอสีขาวสะบัดไปมาน้อยๆ………

“นี่…ฮาจิเมะคุง มาทำอะไรตรงนี้น่ะ” เจ้าของชื่อละสายตาจากภาพดอกซากุระตรงหน้าก่อนจะหันไปยังต้นเสียงที่คุ้นหู
ก็พบชายหนุ่มรูปงามขี้เล่นแห่งกลุ่มชินเซ็นกุมิ โอคิตะ โซจิ หัวหน้าหน่วยที่หนึ่งแห่งกลุ่มชินเซ็นกุมินั่นเอง

“ฮาจิเมะคุง ไปอาบน้ำกันเถอะ หน้าร้อนนี่เหนียวตัวชะมัดเลย”เจ้าของเสียงมีเสน่ห์เอ่ยขึ้นอีกครั้งขณะเอาแขนพาดลงที่บ่าของอีกคนที่ตัวเล็กกว่า

“อ่า”เสียงสั้นๆตอบขึ้นพร้อมก้าวขาตามคนข้างๆไป

“เวลาที่พวกเราจะได้พักผ่อนกันแบบนี้ หายากเนอะ”ยังคงเป็นโอคิตะที่ชวน ไซโต้คุย

“อื้ม”และเขายังคงตอบสั้นๆเช่นเคย แต่ก็นั่นล่ะ ถ้าพูดมากกว่านี้คงไม่ใช่ไซโต้ ฮาจิเมะหรอก

“ฮาจิเมะคุงเนี่ยก็ยังพูดน้อยเหมือนเดิมเลยนะ”โอคิตะแกล้งหยอก

“แน่ล่ะ ใครจะพูดมากเหมือนนายล่ะโซจิ”เสียงหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลัง

“เห…ฮิจิคาตะซังก็มาด้วยหรอกเหรอครับ”โอคิตะหันไปตามเสียงก็พบว่า รองหัวหน้ากลุ่มชินเซ็นกุมิ ฮิจิคาตะ โทชิโซ ยืนทำหน้าเคร่งเครียดอยู่

“แล้วนี่จะไปไหนกันล่ะ”ฮิจิคาตะถามขึ้น

“อากาศมันร้อนน่ะครับ ก็เลยว่าจะไปอาบน้ำ สนใจจะไปด้วยกันมั้ยล่ะครับท่านรอง”

“แล้วคนอื่นๆล่ะ”จู่ๆไซโต้ก็ถามขึ้น

“อ๋อ อาบกันไปหมดแล้วล่ะ เห็นว่าจะออกไปเที่ยวงานวัดน่ะ จะเหลือก็แต่เราสามคน”โอคิตะอธิบาย

“งั้นเหรอ…อืมไปอาบเลยก็คงจะดีเหมือนกัน”ฮิจิคาตะครุ่นคิดก่อนจะตอบตกลง

“โอ๊ะ ถ้าได้สาเกมาจิบตอนแช่น้ำด้วยก็คงจะดีสินะ เนอะฮาจิเมะคุง^^ ”โอคิตะพูดระหว่างเดินไปที่ห้องอาบน้ำ

“เพลาๆลงหน่อยเถอะ โซจิ เรื่องดื่มน่ะ”ฮิจิคาตะส่งเสียงดุๆตามสไตล์

“แหม นานๆทีน่ะครับฮิจิคาตะซัง”

“เอาเถอะเดี๋ยวจะให้คนยกตามไปแล้วกันนะ ถึงผมจะไม่ค่อยชอบดื่มเท่าไหร่”ฮิจิคาตะส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง

“ถึงจะบ่นแต่ก็ยังใจดีนะฮิจิคาตะซังเนี่ย^^ เอาล่ะฮาจิเมะคุง…… อ่านึกขึ้นได้ว่าไม่เคยมาอาบน้ำพร้อมฮาจิเมะคุงเลยนะเนี่ย”

“ก็เราออกลาดตระเวณคนละเวลานี่”ไซโต้ว่า

เมื่อเดินมาถึงห้องอาบน้ำประโยคเย้าแหย่ถูกพูดขึ้นอีกครั้งโดยร่างสูง

“จริงด้วยสินะ ว่าแต่ในตัวฮาจิเมะคุงน่ะ มีอะไรซ่อนอยู่บ้างนะ”น้ำเสียงเจ้าเล่ห์พูดขึ้นดวงตาสีมรกตทอเป็นประกาย

“……”คนถูกแหย่ไม่ได้ตอบหากแต่ดึงชายยูคาตะขึ้นมาแล้วเอาขาแช่ลงไปในบ่อน้ำ

“มาแล้ว…”เสียงคุ้นหูเอ่ยขึ้นขณะเปิดประตูห้องอาบน้ำเข้ามา

ฮิจิคาตะเดินเข้ามาพร้อมกับบรรยากาศภายนอกที่มืดแล้ว มีเพียงแสงจากโคมไฟส่องสว่างภายในห้องอาบน้ำแห่งนี้ แต่มันก็ชัดเจนพอจะมองอะไรต่อมิอะไรได้พอสมควร

โทคุริราวๆห้าขวดที่ด้านในมีสาเกอุ่นๆถูกคนของกลุ่มชิเซ็นกุมิยกเข้ามาด้านในพร้อมกับโอโชโกถ้วยเล็กๆสำหรับดื่มสาเก ฮิจิคาตะนั่งลงอีกฝั่งข้างๆไซโต้

“เพื่อวันหยุดของเรา^^”โอคิตะจัดการรินสาเกใส่ถ้วยแล้วส่งให้ท่านรองหัวหน้าแห่งกลุ่มชินเซ็นกุมิ

และก็จัดการรินอีกถ้วยส่งให้ฮาจิเมะคุง กลิ่นหอมๆของสาเกอุ่นๆลอยขึ้นมาเตะจมูกก่อนที่ทั้งสามคนจะยกถ้วยขึ้นจิบเบาๆ

และบทสนทนาตามประสานักรบก็ถูกจุดขึ้น

เวลาผ่านไปหลายสิบนาทีคนที่นั่งตรงกลางเมื่อดื่มไปหลายถ้วยแล้วก็อยากลงอาบน้ำเสียที

แต่หลายถ้วยที่ว่า คงน้อยกว่าคนที่นั่งขนาบข้างตนเองไว้ทั้งสองคน

โอคิตะน่ะเป็นเรื่องธรรมดาของเค้า แต่ฮิจิคาตะซังน่ะสิ ปกติก็ไม่ค่อยดื่มของมึนเมาพวกนี้เท่าไหร่ ออกจะไม่ชอบด้วยซ้ำไป

จะเห็นที่ชอบดื่มเป็นพิเศษคงเป็นพวกชาร้อนซะมากกว่า

แต่วันนี้ รู้สึกจะดื่มสาเกเข้าไปจนหน้ามีสีแดงเรื่อๆซะแล้ว………

คงมีเรื่องเครียดๆอยู่ในใจที่บอกใครไม่ได้สินะ ไซโต้ครุ่นคิดก่อนจะวางถ้วยสาเกลงและดึงยูคาตะสีดำคลับออกจากตัวเหลือเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่า

ผิวขาวๆต้องกับแสงสีส้มอ่อนๆจากโคมไฟ…………

มองดูแล้ว สวยยิ่งกว่าผิวของหญิงสาวที่เคยพบเห็นมาด้วยซ้ำไป เจ้าของดวงตาสีมรกตมองอย่างหลงใหลก่อนจะรั้งแขนของร่างบางที่กำลังจะลงแช่น้ำเอาไว้พลางกระตุกยิ้มเบาๆ

“ฮาจิเมะคุงเนี่ย ผิวสวยนะ น่าทะนุถนอมยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก”ประโยคนี้ทำให้ไซโต้หน้าแดงขึ้นมาดื้อๆ ถึงแม้จะรู้ว่าโอคิตะคงล้อเล่นตามปกติ

“คิดว่าชั้นล้อเล่นสินะ ไม่เชื่อก็ถามฮิจิคาตะซังสิ”โอคิตะหันไปถามความเห็นจากร่างสูงอีกคน

“…………”เจ้าของดวงตาสีม่วงน่าค้นหาไม่ตอบมีเพียงรอยยิ้มเบาๆที่ปรากฏขึ้นบนมุมปาก

ไซโต้มองอย่างไม่เข้าใจนัก ก่อนจะดึงแขนของตัวเองออกจากมือหนาของโอคิตะ

โอคิตะยอมปล่อยหากแต่ไม่กี่วินาทีก็ดึงร่างเปลือยเปล่าของไซโต้เข้ามาประชิดตัว ปลายผมสีม่วงเข้มชวนน่าหลงใหลพลิ้วไหวตามแรงฉุดของคนที่ตัวใหญ่กว่า

ดวงตาสีมรกตจ้องลึกเข้าไปภายในดวงตาสีฟ้าคู่สวย ใบหน้าหล่อคมยื่นเข้าไปใกล้ก่อนจะบรรจงประทับริมฝีปากลงไปยังกลีบปากบางของคนตรงหน้า

“อื้อ…”เสียงร้องเบาๆดังขึ้นเมื่อถูกจู่โจมโดยไม่รู้ตัว ลิ้นหนาดุนดันริมฝีปากของอีกฝ่ายให้เปิดออกก่อนจะสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไป

กลิ่นของสาเกคละคลุ้งอยู่ภายในโพรงปากของคนทั้งคู่ แต่มันก็ช่างหอมหวานเสียจริงๆ ไซโต้ไม่ได้ขัดขืน ทั้งที่เจ้าตัวก็ไม่รู้เช่นกันว่าทำไม

ก่อนที่โอคิตะจะถอนจูบและยอมปล่อยร่างบางออกมาจากอ้อมแขนของตน

“เมาแล้วนะ โซจิ”ไซโต้พูดขึ้นก่อนจะหันหลังให้โอคิตะใบหน้าหวานๆมีสีแดงระเรื่อ

หมับ~~…… ข้อมือบางๆถูกรั้งไว้อีกครั้งหากแต่ครั้งนี้เป็นมือหนาๆของร่างสูงอีกคน

“ฮิจิคาตะซัง…”ไซโต้หันมามองร่างสูงหากแต่โดนมือหนาๆรั้งลงมานั่งลงบนตักของท่านรองแห่งกลุ่มชินเซ็นกุมิ

“ฮิจิคาตะ…ซัง.....”มือหนาเชยคางมนๆให้ขึ้นมาอยู่ในกรอบสายตา ดวงตาสีม่วงยากที่จะคาดเดา

“อื้อ ฮิจิ…”ริมฝีปากถูกทาบทับอีกครั้งจากร่างสูงตรงหน้า ไซโต้ตกใจมากที่จู่ๆฮิจิคาตะทำกับตนเองแบบนี้

เพราะปกติ อย่างฮิจิคาตะซังน่ะ ในหัวมีแต่งานเท่านั้น เรื่องผู้หญิงหรือแม้แต่ดื่มเหล้าก็ ยังไม่ค่อยจะได้เห็น แต่นี่……ฮิจิคาตะซังกำลังจูบเค้า

ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างก่อนที่ลิ้นหนาๆจะดันเข้าไปภายในโพรงปากสีสวย……กวาดต้อนความหวานภายในอย่างไม่รู้เบื่อ

โอคิตะมองภาพตรงหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินเข้าไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของร่างบางที่นั่งอยู่บนตักของ ฮิจิคาตะซัง

เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มเลื่อนใบหน้าหล่อคมเข้าไปใกล้ซอกคอขาวของร่างบางก่อนจะใช้จมูกโด่งเป็นสันซุกไซร้ลงไปสูดดมความหอมอ่อนๆพลางใช้ลิ้นร้อนไล้เลียเบาๆ

ร่างบางสะท้านไปทั้งตัวขณะที่กลีบปากสวยยังคงถูกครอบครองโดยฮิจิคาตะ

โอคิตะกดริมฝีปากลงไปดูดเม้มซอกคอขาวๆให้มีสีแดงเรื่อๆราวกับสีของกลีบดอกกุหลาบในสวนที่ฐานแห่งนี้

มือเรียวๆที่คล้องคอร่างสูงตรงหน้า เผลอขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของโอคิตะอย่างลืมตัว

ฮิจิคาตะปล่อยริมฝีปากบางๆที่ตนครอบครองไว้เนิ่นนานให้เป็นอิสระ ก่อนซุกใบหน้าที่หล่อราวกับพระเอกในโรงละครเข้ากับซอกคอของไซโต้

ลิ้นชิ้นไล้เบาๆไปตามต้นคอ พาเอาคนที่ถูกจู่โจมสติเตลิดไปถึงไหนต่อไหน

“โซจิ…ยะ…อย่า…!!!อื้อ…”ร่างบางร้องห้ามขณะที่ถูกโอคิตะรุกหนักด้วยการหยอกล้อกับยอดถันสีดอกซากุระ มือหนาเค้นคลึงเบาๆอย่างเอาใจใส่

แต่เมื่อถูกลิ้นอุ่นๆสัมผัส ยอดอกสีสวยนั้นก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบกลับสัมผัสยั่วสวาทที่ร่างสูงสร้างขึ้น

โอคิตะกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ ขณะที่ฮิจิคาตะยังคงสนอกสนใจกับการเปลี่ยนสีผิวที่ขาวราวกับหิมะหลงฤดู ให้มีรอยสีแดงๆแต่งแต้มเติมสีสันต์

“เป็นเด็กดีนะ ฮาจิเมะคุง”โอคิตะว่าพลางเคลื่อนตัวขึ้นไปประกบจูบกับไซโต้อย่างดูดดื่ม

ขณะเดียวกันที่ฟันคมๆของร่างสูงอีกคนขบลงเบาๆที่ติ่งหู พาให้ความร้อนในร่างกายพุ่งพล่านอย่างห้ามไม่ได้

จุมพิตแสนหฤหรรษ์ที่อ่อนโยนพาให้เคลิบเคลิ้ม มือเรียวๆลดลงมาดึงชุดตัวโปรดของโอคิตะออกอย่างง่ายดาย

เจ้าของนัยน์ตาสีมรกตผละออกมาเมื่อร่างบางที่ลงมือถอดอาภรณ์ให้เขาเมื่อครู่เริ่มร้องขออากาศหายใจ

“อ๊า ฮาจิเมะคุงเนี่ย ร้อนแรงไม่เบานะ”ร่างสูงไม่วายกระเซ้าให้ไซโต้หน้าแดง

“แฮ่ก ๆๆ ฮึก…”ร่างบางที่กำลังหายใจหอบๆรีบสูดอากาศเข้าเต็มปอดก่อนที่จะถูกโอคิตะจับให้อยู่ในท่าใหม่

ไซโต้ถูกจับให้หันหน้าไปหาฮิจิคาตะและนั่งอยู่ในท่าคุกเข่า โอคิตะออกแรงดันให้ไซโต้โน้มตัวไปหาร่างสูงอีกคน

ก่อนที่กลีบปากบางๆจะถูกริมฝีปากสวยได้รูปของท่านรองแห่งกลุ่มชินเซ็นกุมิรุกรานอีกครั้ง……………

ฮากามะสีอ่อนถูกมือเรียวๆของไซโต้ปลดออกก่อนจะดึงยูคาตะสีม่วงเข้มที่ฮิจิคาตะชอบใส่ออกไปให้พ้นทาง

ฮิจิคาตะถอนจูบหวานๆออกมาก่อนจะกดศีรษะของร่างบางลงไปยังช่วงล่างของตน ที่มีท่อนเนื้อสีสวยกำลังตื่นตัวเต็มที่

ดวงตาสีฟ้ามีเสน่ห์เหลือบมองคนตรงหน้าอย่างเย้ายวนก่อนจะตัดสินใจครอบครองท่อนเนื้อสีสวยเข้าไปในโพรงปากสีหวานของตน

โอคิตะใช้มือหนาหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวของไซโต้ทำเอาคนถูกกระทำร้องครางอย่างไม่เป็นภาษา

มือหนารูดเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ร่างบางใช้ริมฝีปากปรนเปรอให้รองหัวหน้ากลุ่มอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

ฮิจิคาตะใช้มือข้างหนึ่งรวบผมของไซโต้ที่ระใบหน้าหวานๆออก สีหน้าของไซโต้ตอนนี้ช่างเป็นปลุกเร้าอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

“อื้อ…อึก…”แต่ไม่ทันไรเสียงครางก็ดังขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อโอคิตะใช้ลิ้นร้อนๆไล้เลียไปตามช่องทางสีสวยของไซโต้ ก่อนจะใช้นิ้วเรียวๆสอดเข้าไปช้าๆ

จนในที่สุดก็เข้าไปได้สุดทาง จากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มเป็นสองนิ้ว ไล่สำรวจช่องทางร้อนๆที่บีบรัดสุดแรงเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกายของตน

ร่างสูงยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อสะกิดโดนจุดสำคัญในตัวไซโต้

ร่างบางกระตุกแรงๆอย่างควบคุมตนเองไม่ได้ ฮิจิคาตะเชยคางมนๆของคนหน้าหวานขึ้นมาประกบจูบเพื่อเป็นการปลอบประโลม

พอดีกับที่โอคิตะดึงนิ้วออกมาและแทรกบางสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่านิ้วมือเข้าไปในร่างของไซโต้ทันที

“อ๊า!!!……”ร่างบางจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของฮิจิคาตะซึ่งเป็นที่ให้ตนเองพักพิง

ขณะที่โอคิตะสอดใส่ท่อนเนื้อเข้าไปยังช่องทางสีสวยเบื้องหลังได้อย่างยากลำบาก เพราะร่างบางเองคงเกร็งไม่น้อย

ฮิจิคาตะลูบใบหน้าไซโต้เบาๆเพื่อให้ผ่อนคลาย เมื่อดันท่อนเนื้อเข้าไปได้จนสุดทาง โอคิตะก็เริ่มจังหวะรักไปอย่างเชื่องช้าๆเพราะเกรงว่าไซโต้จะเจ็บ

เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่โอคิตะก็เริ่มเปลี่ยนจังหวะในการขยับเข้าออกให้หนักหน่วงขึ้น ไซโต้กอดฮิจิคาตะแน่น ร่างทั้งร่างโยกไปมาตามแรงกระทำของร่างสูงอีกคน

“อื้อๆ ๆ……”ฟันคมงับลงบนไหล่ของร่างที่สูงตนกอดไว้แน่นจนเกิดเป็นรอยห้อเลือด

เสียงครางดังก้องไปทั่วห้องอาบน้ำ ก่อนที่จังหวะรักจะจบลงด้วยการที่ร่างสูงเจ้าของดวงตาสีมรกตมีเสน่ห์จะปลดปล่อยสิ่งแทนความสุขไว้ในตัวของไซโต้

โอคิตะดึงร่างบางลงมาให้นั่งอยู่บนตักเขาทั้งๆที่ส่วนล่างยังคงเชื่อมต่อกันอยู่

ฮิจิคาตะก้มลงหยอกเย้ากับท่อนเนื้อสีหวานของคนตัวเล็กที่สั่นระริกไปมาด้วยลิ้นร้อน ฟันคมครูดขึ้นลงไปมาตามอำเภอใจ

“ฮิจิคาตะ…ซัง…อื้อ”เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดตามร่างกายเต็มไปหมด

โอคิตะถอนตัวออกมาจากร่างบางๆและเป็นฮิจิคาตะที่เข้าไปแทนที่ ไซโต้ร้องเสียงหลงเมื่อบางสิ่งที่เพิ่งถูกถอนออกไปกลับเข้ามาในร่างกายอีกครั้ง

ร่างบางถูกจัดให้นั่งอยู่ในท่าออนท็อปบนตัว ฮิจิคาตะ ก่อนที่คำสั่งของรองหัวหน้ากลุ่มชินเซ็นกุมิที่ต้องปฏิบัติตามดังขึ้นจากริมฝีปากสวยนั่น

“ขยับสิ ไซโต้”เสียงเข้มๆสั่งการ ก่อนที่ร่างบางจะขยับอย่างเชื่องช้า

“อื้อ!!!…”เสียงร้องดังขึ้นเมื่อขยับผิดจังหวะ ก่อนจะเริ่มขยับใหม่อีกครั้ง

จังหวะรักที่ถูกสั่งการดำเนินไปเรื่อยอย่างไม่เร่งรีบเสียงเนื้อแนบเนื้อที่เสียดสีกันไปมาฟังแล้วชวนให้นึกถึงเสียงอันไพเราะของโคโตะ

เสียงครางอย่างพึงพอใจดังขึ้นเบาๆจากร่างสูง…………

โอคิตะก้มลงไปปรนเปรอความสุขให้ร่างบางด้วยการครอบครองท่อนเนื้อสีสวยเอาไว้ พลางขยับไปพร้อมๆกับที่คนหน้าหวานขยับขึ้นลงมอบความสุขให้ฮิจิคาตะ

และไม่นานฮิจิคาตะก็ปลดปล่อยความสุขออกไว้ข้างในตัวไซโต้

ในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน โอคิตะเองก็ช่วยให้ร่างบางไปถึงฝั่งฝัน น้ำสีขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าในโพรงปากของโอคิตะ

เขากลืนมันลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจแม้แต่น้อยพลางเลื่อนใบหน้าขึ้นมาประกบจูบกับร่างบางทันที

กลิ่นคาวของสิ่งแทนความสุขคละคลุ้งไปทั่วโพรงปากของคนทั้งคู่ ………………

“อื้ม พอแล้วนะโซจิ”ร่างบางค่อยๆดันร่างสูงออก ก่อนที่จะฟุบซบลงบนอกกว้างของโอคิตะอย่างอ่อนแรง

ร่างสูงกดจูบเบาๆที่ข้างขมับของคนตัวเล็ก

“เอาล่ะ อาบน้ำเถอะฮาจิเมะคุง เหงื่อเต็มตัวเลย อ่า ฮิจิคาตะซังครับ ช่วยผมอุ้มฮาจิเมะทีสิครับ สงสัยว่าคงจะเดินไม่ไหวแล้วล่ะ”โอคิตะยิ้มน้อยๆ

ก่อนที่ฮิจิคาตะจะเข้ามาอุ้มฮาจิเมะลงไปแช่ในบ่อน้ำเพื่อคลายความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่

เสียงชิมปาจิ ฮาราดะ และเฮย์สึเกะ ดังขึ้นจากทางด้านนอก ก่อนที่ประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออก

“เมื่อซักพักเหมือนได้ยินเสียงฮาจิเมะคุงร้องเลยนี่นะ มีอะไรกันหรือเปล่าครับ”ฮาราดะโผล่หน้าเข้ามาถาม ตามด้วยเฮย์สึเกะและชิมปาจิ

“หรือว่า……”ฮาราดะลากเสียงยาว ทำให้ไซโต้ที่แช่น้ำอยู่เกิดหน้าแดงขึ้นมาดื้อๆ

“หรือว่าอะไรล่ะซาโนะ พูดให้มันเคลียร์ๆนะ”ชิมปาจิเอามือตีไหล่ฮาราดะแรงๆไปหนึ่งที

“หรือว่าแมวจะเข้ามากวนฮาจิเมะคุงในนี้”ฮาราดะว่า พลางครุ่นคิด

“โย๊ะ…เสียใจด้วยนะซาโนะ นี่น่ะเป็นความลับระหว่างเราสามคน”โอคิตะว่าพลางยิ้มเจ้าเล่ห์

“เรา…สามคน…หมายความว่าไงน่ะโซจิ”เฮย์สึเกะถามด้วยความสงสัย

“จะอยากรู้ไปทำไมเล่าเฮย์สึเกะ ขืนรู้แล้วเอาไปพูด หึหึ รับรองว่าชั้นได้ฆ่านายแน่ๆ^^”

“ว่าแต่พวกนายเถอะ กลับเข้าฐานซะมืดค่ำเดี๋ยวก็สั่งคว้านท้องซะหรอก”เป็นเสียงดุๆของฮิจิคาตะซังที่พูดขึ้นก่อนจะทำเอาสามเกลอรีบปิดประตูห้องน้ำและวิ่งแจ้นออกไปทันที

“ก็นะ มันเป็นความลับระหว่างเราสามคนจริงมั้ยล่ะครับ ฮิจิคาตะซัง ฮาจิเมะคุง”โอคิตะว่าพลางขโมยหอมแก้มไซโต้ที่กำลังพูดไม่ออกไปฟอดใหญ่ๆ
...........................................
..............................................................
................................................................................
อ่า เป็นช็อตฟิคที่เหนื่อยมากกกกกกกกก แหะๆๆ 3Pเรื่องแรกในชีวิต ยากมากๆเลย แต่ก็พยายามที่สุดเพื่อ ท่านผู้อ่านทุกท่าน เอาไว้จะพยายามพัฒนาฝีมือแล้วแต่งมาให้ทุกคนอ่านกันอีกน๊า
จะรีบๆอัพฟิคทั้งหลายที่ยังไม่ได้อัพ จะพยายามหาเวลาให้ได้
ยังไงก็อ่านช็อตฟิคเรื่องนี้ฆ่าเวลากันไปก่อนเนอะทุกคน อ่าใครที่รอเรื่องนี้อยู่ ไรท์เตอร์แต่งเสร็จแล้วนะ ฮ่าๆๆ
ขอให้สนุกกับช็อตฟิคเรื่องนี้ครับผม ^^

=[]= และแล้วฟิคนี้ก็เสร็จแล้วสินะค่ะ ฮ่าๆ ท่าทางไรท์เตอร์จะเหนื่อย
น่าดูนะค่ะนั้น ฮิ้วว (เหนื่อยเพราะลุ้นไซโต้ซังหรือเปล่านะ ห๋า ๆๆ) >o<
ก็นะแต่งออกมาใช้ได้เลยนะค่ะ ถึงมันจะเป็นครั้งแรกก็ตามค่ะ ไว้ก็ค่อยๆๆ
เรียนรู้พัฒนาไปเรื่อย ๆ [ละกันค่ะ แบบว่าโซจินี้ก็ชอบแกล้งเป็นชีวิต
จิตใจเลยนะเนี่ย ฮ่า ๆ แตก็นั้นแหละนิสัยส่วนตัวที่แก้ไม่หายสินะเนี่ย
กร๊าก ๆ แต่ก็น่ารักอยู่ดี หุหุ แต่คิดไม่ถึงว่าไซโต้ซังจะมีแอบหน้าแดงด้วย
ฮ่าๆๆ (ก็นะอย่าว่าแต่ไซโตซังจะหน้าแดงเลยคนอ่านเองก็...แอบอร๊างหน้า
แดงตามไปด้วยซะงั้น ฮ่าๆ -////////-) ก็นะไซโต้ซังเซ็กกะกุซี่มากมาย
อ่า.....ขาวได้ขนาดนี้นะน่าอิจฉานะเนี่ย ฮิฮิ แต่ฟีลท่านรองนี้ถึงจะเย็นชา
ยังไงก็ยังดูอบอุ่นนะเนี่ย เอิ๊กๆ แต่แอบฮา แกงค์ 3 เกลอ นะเนี่ย แหมๆ
ช่างได้กล้าถามนะว่ามีเรื่องอะไร หุหุ ถามแบบนี้ระวังจะโดดเชือดโดยไม่รู้
ตัวนะนั้น กร๊ากๆ แต่ก็นะมันคือความลับของ 3 สินี้ค่ะ หุหุ =o=

3 คู่ =[]=\\

สุดยอดเลยค่ะ

เรื่องHakuouki Shinsengumi Kitanต้องไปหามาดูซะแล้ว

ความลับระหว่างเรา3คน

=///= อื้มมม
มัน.....

คลามลับจริงๆ

=///='