Part : 7 Invade NC: SM จิตๆ Kaname X Zero

Part:7 Invade [ย่ำยี] NC: SM จิตๆ Kaname X Zero

“รับรองว่านายจะลืมผมไม่ลง เซโร่ คิริยู!!!”แวมไพร์เลือดบริสุทธิ์กระตุกยิ้ม
ก่อนจะเชยคางฮันเตอร์หนุ่มขึ้นมาสบตา แต่สายตาของเซโร่ มีเพียงแต่ความเกลียดชังที่มอบให้คานาเมะเท่านั้น

“เกลียดผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”น้ำเสียงและแววตาคานาเมะอ่อนลงเล็กน้อยแต่ไม่นาน ดวงตาคู่สวยที่มีเสน่ห์ก็แปรเปลี่ยนไป

“ปล่อย!!! ”เซโร่พยายามขัดขืนต้านทานแรงของแวมไพร์หนุ่ม

“หึ ปล่อยงั้นเหรอ ปล่อยให้นายไปเป็นของมันงั้นเหรอ ไม่มีทาง!!!”ร่างสูงว่าพลางดึงเข็มขัดของตนเองออกมามัดข้อมือบางๆข้างหนึ่งของผู้มีนามว่านักล่าแวมไพร์ไว้กับหัวเตียง

ส่วนอีกข้างก็ถูกเถากุหลาบที่มีหนามแหลมคมพันธนาการไว้เช่นกัน………………………

ท่อนบนที่เปลือยเปล่าของเซโร่ ทำให้ถูกหนามกุหลาบแหลมคมทิ่มแทงจนเกิดเลือดไหลซิบๆ

คานาเมะใช้ลิ้นร้อนไล้เลียเลือดสดๆที่ไหลออกมาจากแขนของร่างบางก่อนจะฝังเขี้ยวคมลงไปที่ข้อมือของเซโร่

“อึก!!! ฮะ…”เสียงของเซโร่เล็ดรอดออกมาตามไรฟันที่กัดริมฝีปากไว้แน่นอย่างไม่ยอมแพ้ต่อการกระทำของร่างสูง แม้จะเจ็บปวดแต่ก็ไม่อยากร้องขอให้อีกฝ่ายเห็นใจ

“ร้องออกมาสิ ผมบอกให้ร้องออกมา”คานาเมะบีบที่คางมนๆของร่างบางเมื่อละจากการดูดดื่มเลือดที่ข้อมือ

หากแต่เซโร่ยังคงกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด ไม่ยอมปริปากออกมาแม้แต่น้อย นั่นเท่ากับเป็นการยั่วโมโหคานาเมะกลายๆ

“งั้นเรามาพิสูจน์กัน ว่าผมจะทำให้นายร้องออกมาได้เสียงดังมากแค่ไหน หึหึ”ร่างสูงว่าพลางดึงเสื้อเชิ้ตสีดำของตนเองออก จนเหลือเพียงท่อนบนที่เปลือยเปล่า

และร่างกายที่สมกับเป็นแวมไพร์หนุ่ม เขาเอื้อมมือไปแตะเบาๆที่หน้าเซโร่ ก่อนจะบีบมันแรงๆอีกครั้ง

เลือดที่ไหลจากการกัดริมฝีปากตัวเองไหลลงข้างมุมปากฮันเตอร์หน้าหวาน คานาเมะจู่โจมด้วยการบดเบียดริมฝีปากของตนเข้ากับริมฝีปากของการ์เดี้ยนแห่งหอพระอาทิตย์

ลิ้นร้อนๆไล่เลียริมฝีปากที่มีเลือดไหลก่อนจะกวาดต้อนเอากลิ่นคาวของเลือดเข้ามาไว้ในโพรงปากของตน ร่างบางพยายามขัดขืนสุดแรงแต่ก็สู้อำนาจของคานาเมะไม่ไหว

เนื่องด้วยสภาพร่างกายของเขาตอนนี้ก็แย่มากเพราะโดนพิษไข้เล่นงาน

“ต่อให้ดิ้นเท่าไหร่ ผมก็ไม่ปล่อยให้นายหลุดไปหรอก”ร่างสูงประกาศพลางใช้เขี้ยวแหลมคงฝังลงที่คอของฮันเตอร์หนุ่ม

กลิ่นเลือดคาวคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ทำให้ร่างบางเองก็เกิดความกระหายเช่นกัน

ทั้งที่ไม่อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่อาจจะหลีกหนีสัญชาติญาณ ของบางสิ่งที่อยู่ในตัวไปได้

ดวงตาคู่สวยเปลี่ยนเป็นสีเลือดทันที มันทำให้คานาเมะพึงพอใจก่อนที่จะกัดข้อมือของตนเองแล้วบีบคางของแวมไพร์ฮันเตอร์ให้ริมฝีปากอ้าออก

ก่อนจะปล่อยให้เลือดที่ข้อมือของตนหยดลงปากของเซโร่

“สกปรก!!!....”ร่างบางที่ยังคงครองสติได้พูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว

“สกปรกแต่นายก็ต้องการมันไม่ใช่เหรอคิริยูคุง”คานาเมะกระตุกยิ้มอย่างผู้มีชัย ขณะที่เซโร่หลบสายตาจากคานาเมะ คำพูดนั้นมันทิ่มแทงใจเขามาไม่รู้กี่หนต่อกี่หน

แต่ก็จริงอย่างที่ว่า ‘ผมก็ยังต้องการมัน ทั้งที่รู้ว่ามันสกปรก’

“อย่าเพิ่งรีบร้อนคิดสั้นๆแบบวันนี้อีกล่ะ อยู่ให้ผมทรมานนายก่อน”คานาเมะพูดอย่างไร้ความปราณีก่อนจะทาบทับร่างบางๆไว้ด้วยร่างกายของตน

จมูกโด่งเป็นสันไล่สูดดมกลิ่นคาวเลือดที่ซอกคอซึ่งมีตราสัญลักษณ์ของสมาคมฮันเตอร์ก่อนที่เขาจะกัดแรงๆลงไปตรงสัญลักษณ์นั่น

“อ๊ะ!!! ห่ะ…”สีหน้าของเซโร่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่ถูกคมเขี้ยวฝังลงมาที่ร่างกายเป็นรอบที่สาม หากแต่คานาเมะยังคงไม่สาแก่ใจ

มือหนาคว้าเทียนหนึ่งเล่มจากเชิงเทียนที่ส่องสว่างอยู่บนโต๊ะข้างๆหัวเตียงมาไว้ ก่อนจะเอียงเทียนเล่มนั้นให้น้ำตาเทียนหยดลงบนแผงอกขาวๆของคนหน้าหวาน

“เจ็บ!!! แกมันน่ารังเกียจที่สุด คานาเมะ”เซโร่ตวาดใส่คานาเมะดังลั่น ก่อนที่เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มจะดับเทียนนั่นด้วยการจิ้มลงบนต้นคอที่มีตราสัญลักษณ์ของฮันเตอร์

“อ๊า!!!”เสียงร้องดังขึ้นจากร่างบางทันทีที่ถูกไฟจากเทียนเล่มนั้นจี้

“รังเกียจผมที่เป็นเจ้าของตัวนาย ฮะๆๆ ตลกจังนะเซโร่ วันนี้ผมได้ตัวนาย วันข้างหน้าผมคงได้ใจนายด้วย ว่าไงล่ะ หึหึ”คานาเมะว่าดังนั้นก็ก้มลงใช้ลิ้นเลียไปตามใบหูของหน้าหวาน

ก่อนจะขบเบาๆสร้างความเสียวกระสันให้คนตรงหน้า แต่เซโร่หาได้มีอารมณ์แบบนั้น

เพราะเขาเกลียดคานาเมะจริงๆ เกลียดที่ถูกย่ำยี เป็นครั้งที่สอง และตัวเองก็ทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้แม้แต่น้อย

“แย่จัง ไม่มีอารมณ์แบบนั้นเลยเหรอ หรือว่าจะมีเฉพาะกับพ่อบ้านนั่น”แวมไพร์หนุ่มว่าพลางดึงกางเกงของเซโร่ออก

“แล้วผมจะทำให้นายรู้ว่า ต่อจากวันนี้ นายจะขาดผมไม่ได้และไม่มีวันที่จะลืม คานาเมะ คุรัน”ร่างสูงประกาศกร้าว พลางเลื่อนตัวลงไปหยอกล้อกับท่อนเนื้อสีสวยของคนหน้าหวาน

ลิ้นหนาตวัดขึ้นลงตามอารมณ์ของตนเองอย่างไม่ใยดี หวังเพียงให้คนตรงหน้าทนไม่ไหวแล้วต้องร้องขอให้เขาปรนเปรอความสุขให้ แต่ ทว่า เซโร่ยังคงข่มอารมณ์เอาไว้ได้อย่างดี

“อดทนเก่งจังนะ หรือลีลาผมมันจะไม่ดีพอ นี่แค่เล่นๆหรอกน่า”คานาเมะว่า ขยับตัวขึ้นไปใช้ลิ้นอุ่นๆหยอกเย้ากับยอดอกสีสวย

จนในที่สุดลิ้นหนาก็สัมผัสได้ว่ายอดถันแข็งเป็นไตรับสัมผัสก่อนจะกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ

มือหนาบีบเค้นที่หน้าอกร่างบางจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ ริมฝีปากที่ซุกซนดูดซอกคอขาวๆจนกลายเป็นรอยห้อเลือดซ้ำรอยเดิมให้เด่นชัด

“ว่าง่ายๆแบบนี้ ก็น่ารักดีนะคิริยูคุง”คานาเมะว่า พลางลูบไล้เบาๆที่ดวงหน้าหวานของเซโร่

หากแต่เซโร่พยายามสะบัดหน้าหนี ให้พ้นจากมือของคานาเมะ

“อย่าเอามือสกปรกมาแตะต้องชั้น!!!”เซโร่ขึ้นเสียงใส่

“แตะด้วยมือไม่ได้งั้นก็ใช้อย่างอื่นแทนคงได้นะ ผมอยากรู้แล้วล่ะ ว่าข้างในตัวนาย มันเป็นของคนอื่นนอกจากผมอีกรึเปล่า”แวมไพร์หนุ่มว่าพลางรูดซิปกางเกงสีขาวสะอาดตา

และดึงมันออกจากช่วงล่างของตนส่วนนั้นของแวมไพร์หนุ่มที่แข็งขืนตื่นตัวขึ้นจากการหลับใหล ถูกจับไปจ่อไว้ที่ช่องทางคับแคบของร่างบาง

“นอนแบบนี้แหละดีแล้ว ผมจะได้เห็นหน้านายชัดๆ เวลาที่ผมใส่มันเข้าไป ฮึ”เขาพ่นลมหายใจออกมาสั้นๆ

“อ่า ถ้าใส่ไปตอนนี้ นายคงจะเจ็บมากสินะ เพราะงั้นมาเรียกน้ำย่อยกันก่อนดีกว่า”คานาเมะว่าก่อนจะสอดนิ้วเรียวๆเข้าไปเปิดช่องทางคับแคบนั่น

นิ้วที่มีเล็บยาวๆถูกส่งเข้าไปยังช่องทางเบื้องหลังที่ร้อนระอุ

“อุ่ก!! ยะ…อย่านะ”เซโร่บิดตัวหนีสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาภายในร่างกาย

“อ่า ข้างในนี้ลึกเท่าไหร่นะเซโร่”ร่างสูงขยับปากถามขณะที่นิ้วเรียวๆยังแหวกว่ายซ้ายขวาภายในช่องทาง ทำเอาเซโร่สะท้านไปทั้งตัวสีหน้าแสดงความรู้สึกเจ็บปวด

หากแต่มันเป็นการกระตุ้นอารมณ์ของคนตรงหน้าโดยที่เจ้าตัวคงไม่รู้

ปลายนิ้วยังคงดุนดันราวกับจะทิ่มให้ทะลุออกไป ช่องทางคับแคบเกร็งตัว ต่อต้านการรุกรานอย่างเต็มที่

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปม ริมฝีปากยังคงถูกกัดไว้แน่น

ช่องทางด้านหลังร้อนระอุไม่ต่างจากครั้งแรก และไม่มีการตอบสนองใดๆเหมือนเดิม ถึงจะเป็นเช่นนั้น แต่สิ่งที่คานาเมะรับรู้ในเวลานี้ คือความปรารถนาของตนเองเท่านั้น

นิ้วเรียวๆถูกถอนออก ร่างสูงกลั้นหายใจดันตัวเองเข้าสู่ช่องทางร้อนๆของเซโร่

“…อ๊า!!!”เสียงร้องดังขึ้นจากร่างบาง ทำให้เขากระตุกยิ้มอีกครั้งอย่างพึงพอใจ มันฟังดูเจ็บปวดหากแต่คานาเมะไม่คิดจะสนใจ ยิ่งเซโร่เจ็บปวดเท่าไหร่ ตัวเขาเองก็ยิ่งมีความสุขเท่านั้น…………

ภายในของเซโร่หดเกร็งเหมือนกับครั้งแรกที่ถูกบังคับยัดเยียดให้ยอมรับความต้องการอันไร้ความปราณีของร่างสูง

เมื่อถูกรุกล้ำลึกเข้าไป เสียงครางที่กังวานในเวลานี้ มีแต่ความเจ็บปวดทรมานของฮันเตอร์หนุ่มและในที่สุดก็เข้าไปได้สุดทาง แวมไพร์หนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่

เพราะช่องทางที่คับแคบนี้บีบตัวจนทำให้การขยับยังเป็นไปได้ยาก

น้ำใสๆไหลจากดวงตาคู่สวยของร่างบางแต่ไม่มีเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นให้รู้สึกสมเพช นัยน์ตาเศร้าๆสะท้อนแต่ความสิ้นหวัง

“เจ็บมากมั้ยคิริยูคุง คงทรมานสินะ ร้องไห้อยู่เหรอ?”คานาเมะว่าพลางเอื้อมมือไปซับน้ำตาให้เซโร่

“……………”ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา มีเพียงแต่แววตาเกลียดชังเท่านั้นที่เซโร่จะมีให้คานาเมะ

“ลืมแล้วเหรอ ว่านายเป็นของผมน่ะ ”ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้น

“อ่า จริงสินะ ยังไม่ได้ออกแรงเลย นายเลยคงจะยังจำไม่ได้”คานาเมะพูดจบก็กดสะโพกลงไปอย่างรุนแรงไม่สนใจว่าร่างบางจะเจ็บปวดแค่ไหน

มือสองข้างที่ถูกตรึงไว้จิกเล็บเข้ากับฝ่ามือของตนเองจนเกิดเป็นรอยแดงๆ

“ร้องออกมาดังๆสิ จะได้ไม่ลืม เซโร่!!!”ร่างสูงออกแรงกระแทกเข้าออกหลายต่อหลายครั้ง

“อ่ะ….อ๊า!!!”เสียงกรีดร้องดังออกมาจากปากของเซโร่เป็นจังหวะที่คานาเมะดันกายเข้าออก

“นายต้องเป็นของผมแค่คนเดียว!!!”ถ้อยคำนั้น ประหนึ่งว่าต้องการย้ำให้คิดถึงและควรจำให้ขึ้นใจ

เซโร่เอาแต่กัดฟัน กัดริมฝีปากเพื่ออดทนต่อความเจ็บปวดอย่างสุดกำลัง

มีเพียงน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม นั่นคือคำตอบทั้งหมดที่มีในเวลานี้ คานาเมะยังคงสนุกกับการสนองอารมณ์ของตนเอง แรงกระแทกครั้งแล้วครั้งเล่า

สะโพกหนาที่บดเบียดลงมาราวกับจะทำให้ช่วงล่างขาดสะบั้น ไรผมสีเข้มที่ระต้นคอวูบไหวไปตามแรงกระแทกกระทั้น…………………

ช่องทางอุ่นร้อนเริ่มมีกลิ่นคาวเลือดลอยออกมา เลือดสีแดงฉานจากการถูกกระทำย่ำยี ไหลลงมาตามช่องทางนั้นอย่างห้ามไม่ได้

พร้อมๆกับน้ำแห่งความสุขสมทางอารมณ์ของแวมไพร์หนุ่มเลือดบริสุทธิ์

“เลือดไหลเลยล่ะ ถ้ายอมผมแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัว”คานาเมะพูดพลางถอนสิ่งที่รุกล้ำร่างบางออกมา

หากแต่เซโร่เหมือนคนที่ตายไปแล้ว แทบไม่รับรู้สิ่งใดในเวลานี้ รู้เพียงแต่เขาเจ็บเกินบรรยาย………

คานาเมะก้มลงไล้เลียเลือดและของเหลวสีขาวขุ่นที่ไหลออกมาจากช่องทางนั้นของร่างบาง

ก่อนจะเก็บกักมันไว้ในโพรงปากและเคลื่อนตัวขึ้นไปประกบจูบหน้าหวานพลางคายสิ่งที่ตนเองเก็บไว้ใส่ลงในปากฮันเตอร์หนุ่ม

“อย่าลืมล่ะ ว่าชีวิตนาย ผมจะทำอะไรก็ได้ ผมจะทรมานนายให้สาหัสที่สุด”คานาเมะว่าพลางใส่เสื้อผ้าให้ตนเอง พร้อมกับคลายพันธนาการที่ตรึงเซโร่เอาไว้ออก

หัวหน้าหอพระจันทร์จากไปโดยทิ้งประโยคทิ่มแทงคนตรงหน้าไว้

ดวงตาเหม่อลอยไร้จุดหมาย ไม่รับรู้สิ่งใดอีก…………………

เหมือนของเล่นชิ้นหนึ่งที่ถูกคานาเมะหักแขนหักขา……………… ร่างกายปวดร้าวไปทั้งตัว……………

แต่หากบางสิ่งที่สำคัญแหลก ละเอียดไม่มีชิ้นดี นั่นคือ………………

“หัวใจ”
........................................
........................................................
..........................................................................................
มาครั้งนี้เอ็นซีอย่างจิต แต่ขอปฏิเสธว่าไรท์เตอร์ไม่ได้เอสนะ ฮ่าๆๆ ก็สงสารเซโร่เหมือนกัน แต่ก็อยากเห็นคนนิ่งๆแบบท่านคานาเมะร้ายๆแบบนี้อ่ะ
(ยังมีหน้าปฏิเสธว่าตัวเองไม่เอส)แฮ่ๆๆ ก็นะใครที่รอเอ็นซีคุณพ่อบ้านกับนายน้อย ไม่นานเกินรอแน่นอน ก็มาเอาใจช่วยกันต่อไปว่าความรักจะลงล็อคมั้ยหรือว่าจะยิ่งปั่นป่วนไปกันใหญ่
ใครที่อยากเห็นเซบาสเตียนร้าย แล้วจะได้เห็นเร็วๆนี้แน่นอน^^

Sm จิตๆ จริงค่ะพี่ฟ้า

สงสารคิริยูคุง T_T

โหดร้ายได้ใจค่ะ

*รอNcคู่พ่อบ้านอยู่

จะSmหรือแบบหวานๆได้หมดค๊าา > <

ต๊ายละ ตายแน่ ๆ เลยนั้น สงสารเซโร่คุงจริง ๆๆๆ
ไม่ตายก็เหมือนตายอยุ่ดีนะเนี่ย ทรมานเขาแล้ว
มีความสุขจริงนคะคานาเมะคุงเนี่ย จะ s ไปถึง
ไหน (หรือจริง ๆ เป็นเพราะว่าคุณไรท์เตอร์ s กัน
แน่หรอเปล่านะ กร๊าก ๆ =[]=) ดูท่าทางแล้วเซโร่
คุงคงเจ็บนี้ไปอีกนาน ~~~ แสนนาน ~~ เลยมั้ง
เนี่ย นี้คานาเมะคุงกะจะหาให้ครบเลยไหมเนี่ย (โซ่
แส้ กุญแจ แล้วก็เทียน = =) ก็ซอฟ์ ๆ ลงมาบ้างก็
ได้นะเนี่ย เซโร่คุงจะทนได้แค่ไหนกันนะ แล้วว่าแต่
ทางนายน้อยกับเซบาสจะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย และ
เซบาสนี้จะมาแนวเดียวกันกับคาเมะคุงไหม?? หรือ
ว่าเทรนหล่อแล้วต้องเลวจะมาแรงกันแน่นะ ฮ่า ๆ ไว้
จะรอตามต่อนะค่ะ เยี่ยม