Part : 6 Luscious Nc อีกแล้ว
รุ่งอรุณแห่งวันใหม่ใกล้มาเยือนในไม่ช้า สายลมเย็นพัดเอื่อยๆเข้ามาทางหน้าต่าง พาลให้ร่างบางซุกตัวเข้ากับหน้าอกแกร่งของร่างสูงเพื่อคลายความหนาวเย็น
“ถ้าเป็นความต้องการของท่าน เราก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไป”เสียงนุ่มลึกที่คุ้นหูยังคงดังสะท้อนอยู่ในความฝัน
ร่างบางสะดุ้งตื่น ดวงตาสีฟ้าสวยค่อยๆลืมขึ้นด้วยความอ่อนแรง ร่างสูงยังคงนอนอยู่ข้างกายไม่ได้ห่างหายไป
“พึ่งจะรุ่งสางเอง นอนพักต่อก็ได้นะขอรับ”มือเรียวลูบไรผมสีเข้มของร่างบางอย่างเอ็นดู ก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้น
“นายจะอยู่กับผมตลอดไปมั้ย”ร่างบางในอ้อมแขนกระซิบถามแผ่วเบา
“ขอรับ ถ้าเป็นความต้องการของนายน้อย เราก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไป”เซบาสเตียนตอบ ก่อนจะกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากบางเพื่อย้ำในสิ่งที่พูดไป
สัมผัสอบอุ่นที่โหยหามาตลอด บัดนี้สิ่งที่หายไปเหมือนได้ถูกเติมเต็ม เซบาสเตียนประคองจิเอลให้ขึ้นมานอนบนร่างของตน ก่อนจะไล้มือหนาไปทั่วใบหน้าหวานของร่างบางอย่างทะนุถนอม
เจ้าของเรือนร่างที่งามดั่งสตรีค่อยๆโน้มหน้าลงไปใกล้ใบหน้าหล่อคมของร่างสูง ก่อนจะจุมพิตเบาๆ แล้วรีบถอนจูบออกมาอย่างเอียงอาย
ใบหน้าหวานถูกแต่งเติมไปด้วยสีชมพูระเรื่อ ดั่งสีของกลีบกุหลาบแรกแย้ม
มือหนารั้งใบหน้าคนตัวเล็กให้กลับเข้ามาอยู่ในกรอบสายตา
“ไม่ว่านายน้อยจะหลับหรือตื่น กระผมจะอยู่ข้างๆท่านทุกที่ไป”เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นพลางรั้งท้ายทอยคนตัวเล็กเข้าหาตัว ก่อนจะกดจูบอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนชอนไชหาน้ำหวานภายในโพรงปากสีสวยอย่างไม่รู้เบื่อ
คนตัวเล็กตอบรับสัมผัสที่เริ่มขึ้นอย่างร้อนแรง เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่สุดท้ายลิ้นเล็กก็ถูกไล่ต้อนให้จนมุมเช่นเคย
“อื้อ...เซบาส”ร่างบางส่งเสียงร้องประท้วงเบาๆเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจ
“บ้า ผมจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้ว ชิส์”
“ขาดอากาศหายใจ แบบนี้ต้องผายปอดใช่มั้ยขอรับ” เซบาสเตียนประคองร่างจิเอล
ให้พลิกกลับไปอยู่ด้านล่าง โดยมีตนเองคร่อมอยู่ด้านบน
“ยังไหวมั้ยขอรับ”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าพ่อบ้านหนุ่ม ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าหล่อคมลงไปที่ซอกคอของคนตัวเล็ก ลมหายใจอุ่นๆพาลทำให้ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างกาย ริมฝีปากบางกดจูบเบาๆที่ข่างคอก่อนจะกดเม้มเบาๆ ร่างบางกระตุกขึ้นน้อยๆ จากอารมณ์รักที่ร่างสูงปลุกขึ้น
มือเรียวเล็กค่อยๆดึงสายชุดยูคาตะสีดำขลับให้หลุดออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่ดูแข็งแกร่งของร่างสูง ก่อนที่ร่างบางจะเลื่อนลงไปครอบครองแกนกายของร่างสูง อย่างหลงใหล เพื่อปลุกเร้าร่างสูง
“อื้ม...”ร่างสูงส่งเสียงครางออกมาน้อยๆ จิเอลจึงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนพ่อบ้านหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา
“อย่ากลืนขอรับ มันสกปรก”เซบาสเตียนประคองจิเอลขึ้นก่อนจะกดจูบและแทรกลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนสิ่งที่ตนเองได้ปลดปล่อยจนหมด
พ่อบ้านหนุ่มค่อยๆถอดยูคาตะสีน้ำเงินของร่างบางออกก่อนจะเหวี่ยงออกไปข้างเตียง ลิ้นร้อนไล้เลียตามซอกคอระหงส์ ก่อนจะเพิ่มเติมรอยแดงฝากไว้ที่คอและเนินอกจนทั่ว
“อ๊ะ..ยะ อย่า...อื้อ”ร่างบางเอ่ยปฏิเสธแต่ก็ไม่สามารถหยุดการกระทำของร่างสูงได้
ลิ้นร้อนลากไล้ลงมายังยอดอกสีชมพูเด่น พลางดุนดันให้มันแข็งเป็นไตรับกับสัมผัสวาบหวาม ก่อนจมูกโด่งเป็นสันได้รูปจะไล่สูดดมความหอมหวานของคนตัวเล็กลงมาถึงท้องน้อย ริมฝีปากบางเริ่มฝังเขี้ยวลงไปน้อยๆเพื่อกระตุ้นอารมณ์
“อื้อ อย่านะ เซบาสเตียน”ร่างบางร้องห้ามเมื่อพ่อบ้านคนสนิทไล้เลียส่วนล่างของตน ลิ้นร้อนซุกซนสำรวจไปทุกที่ ฟันคมครูดขึ้นลงช้าๆปลุกอารมณ์ร้อนให้เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
“ซะ..เซบาส..อ่ะ อ๊า...”คนหน้าหวานครางออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้น
“ชอบมั้ยขอรับ ”พ่อบ้านคนสนิทเอ่ยถามผู้เป็นนาย
“อื้อ..ฮึก ฮึก”ร่างบางตอบด้วยเสียงกระเส่า
“บอกสิขอรับว่าต้องการกระผม เรียกชื่อกระผมสิ”
“อื้อ ผมต้องการนาย ซะ...เซบาสเตียน ผมต้องการนาย”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปากสวย ก่อนที่เซบาสเตียนจะสอดนิ้วเข้าไปยังช่องทางที่คับแน่น ขยับนิ้วเรียวยาวให้เข้าออกเป็นจังหวะจนร่างบางครางออกมาเพราะความเสียว
“อื้อ..แรงอีกได้มั้ย”ร่างบางร้องขอ จนร่างสูงเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้วและเริ่มขยับมันช้าๆแต่ไม่ทันใจร่างบาง จนต้องจับมือหนาของพ่อบ้านหนุ่มไว้แล้วขยับเข้าออกเองตามใจต้องการ
“นายน้อยกำลังจะทำกระผมคลั่งนะขอรับ”
“นะ...หนาวจัง”ร่างบางเอ่ยเสียงกระเส่า
“เดี๋ยวก็อุ่นแล้วล่ะขอรับ” เซบาสเตียนจับจิเอลให้นอนในท่าสบายและแยกเรียวขาคนตัวเล็กให้ห่างออกจากกัน ก่อนที่พ่อบ้านหนุ่มจะสอดแกนกายของตนเข้าไปยังช่องทางรักสีหวาน ก่อนจะปล่อยให้ร่างบางได้ปรับตัวให้ชิน
“ไม่ไหว แล้ว รีบจัดการซะทีเถอะ”เสียงกระเส่าที่ขาดช่วงขาดตอนไปบ้างแต่ก็ทำให้พ่อบ้านคนสนิทรู้ว่าผู้เป็นนายของตนมีความสุขมากแค่ไหน สะโพกของร่างสูงค่อยๆขยับตามการร้องขอของร่างบาง
“อ๊า...เร่งอีกสิ ผมต้องการนะ...นาย” ร่างสูงเร่งจังหวะก่อนที่จะกระแทกเข้าไปตามสิ่งที่ผู้เป็นนายร้องขอให้ทำ
“อ๊า...”เสียงร้องครั้งสุดท้ายดังขึ้นก่อนที่ทั้งสองจะปลดปล่อยไปพร้อมพร้อมกัน......เหงื่อเม็ดเล็กๆพร่างพรูออกมาตามเนื้อตัว ขจัดความเหน็บหนาวให้จางหายไปจนเหลือเพียงความอบอุ่นที่วนเวียนอยู่รอบๆตัวทั้งคู่
รุ่งอรุณแห่งวันใหม่มาเยือนในที่สุด เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วขลับกับเสียงหอบหายใจถี่ๆของร่างบางในอ้อมแขนของร่างสูง
“พักเถอะขอรับ นายน้อยคงเหนื่อยมากแล้ว เมื่อฟื้นจากไข้แล้ว กระผมจะพาไปชมงานที่จัดขึ้นที่วัดเซนโซจินะขอรับ^^”
“อื้อ...”เสียงของร่างบางค่อยๆเบาลงก่อนจะเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อย
เจ้าของดวงตาสีเพลิงมองเจ้านายผู้เป็นที่รักอย่างเอ็นดู ก่อนจะดึงผ้าห่มสีขาวสะอาดตาขึ้นมาห่มให้เมื่อลมเย็นๆพัดโชยเข้ามาทางหน้าต่าง
“ไม่ว่านายน้อยต้องการอะไร กระผมก็จะให้ทุกอย่าง เพื่อชดเชยเวลาที่ขาดหายไป”จมูกโด่งเป็นสันสูดดมความหอมอ่อนอ่อนจากไรผมสีเข้าเบาๆอย่างถนอม
กว่าช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมานจะผ่านพ้นไป การรอคอยที่แสนจะยาวนาน สิ่งที่ได้กลับคืนมาในตอนนี้ การที่มีนายน้อยอยู่เคียงข้างกายอีกครั้ง มันเกินคำว่าคุ้มค่าสำหรับการรอคอย คุ้มค่ากับความสุขที่มีในเวลานี้ และจะไม่ยอมให้ใครพรากคนๆนี้ไปอีกเด็ดขาด
...................................
.........................................
................................................
พาทต่อไปจะเอามาลงให้ได้อ่านกันในอีกไม่ช้าแน่นอนค่ะ สาเหตุที่ต้องลงช้า เพราะไม่อยากปั่นฟิคแบบชุ่ยๆมาให้อ่านน่ะค่ะ อยากทำให้เต็มที่ เท่าที่ไรท์เตอร์ผู้ด้อยความสามารถคนนี้จะทำได้ อยากให้ฟิคออกมาดีและถูกใจ บางครั้งในแต่ละตอนต้องใช้เวลาคิดพล็อตเรื่องนานมากเลยนะคะ ซึ่งก็แอบเหนื่อยเหมือนกัน แต่ทุกครั้งที่ได้แต่งฟิคและได้เอามาลงให้รีดเตอร์ทุกท่านอ่าน ไรท์เตอร์เองก็มีความสุขค่ะ อยากเห็นทุกคนยิ้มไปกับฟิคของไรท์เตอร์ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ฟิคเรื่องนี้อาจจะไม่ได้ยาวนัก แต่รับรองว่าจะทำให้เต็มที่กับทั้งสองเรื่องค่ะ อ้อที่แน่ๆ ใครที่สนใจรวมเล่ม อีกไม่นานนะคะ จะได้เห็นรูปร่างคร่าวๆของหนังสือแน่นอนค่ะ
ทุกอย่างที่ไรท์เตอร์ทำ ทำจากใจนะคะ ทำเพราะรักในการ์ตูนเรื่องนี้ ถ้าไม่ชอบหรือมีข้อผิดพลาดใดๆ ต้องขออภัยด้วยนะคะ
