BlackButler FanFic
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

BlackButler FanFic

บอร์ดสำหรับคนรักแบล็คบัทเลอร์
 
บ้านLatest imagesค้นหาสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Part : 2 Meeting

Go down 
3 posters
ผู้ตั้งข้อความ
Hell-Butler
Admin
Admin
Hell-Butler


จำนวนข้อความ : 83
Join date : 17/11/2009
: 34

Part : 2 Meeting Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Part : 2 Meeting   Part : 2 Meeting EmptySat Apr 17, 2010 7:01 pm

Part : 2 Meeting
เสียงปืนที่ดังสนั่นพาลให้เหล่านกกาแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง มีดเงินที่ทอประกายตัดกับแสงแดดพุ่งตรงไปยังเป้าหมายอย่างหวังจะเอาชีวิต


ควับ~~~


ร่างสูงในชุดเครื่องแบบสีขาวแปลกตารับมีดเงินเล่มหนึ่งไว้ได้โดยใช้เพียงสองนิ้วคีบมันไว้ ก่อนที่ไม่กี่ชั่วอึดใจถัดมาก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มที่มีเรือนผมสีเงินเป็นประกายข้างๆร่างสูง


เซบาสเตียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจพอกันกับมาสเตอร์ตัวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ


“นี่คงเป็นของคุณ”คานาเมะยื่นมีดเงินคืนให้กับชายหนุ่มในชุดสูทสีดำที่ตัวสูงพอๆกัน


“การแต่งตัวดูเหมือนไม่ใช่คนที่นี่นะขอรับ”พ่อบ้านหนุ่มถามขึ้น


“คุณพอจะให้คำตอบเราได้มั้ยว่าที่มันที่ไหนกัน”เซโร่ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้


“ที่นี่หรือขอรับ ก็ลอนดอนยังไงล่ะ”


“ลอนดอน!!!?”สองเสียงพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย


“นี่น่ะ ศตวรรษที่19สมัยควีนวิคตอเรีย พวกนายดูท่าเป็นคนแปลกถิ่นสินะ”จิเอลอธิบายเสริมก่อนจะลดปืนลงและส่งมันให้กับเซบาสเตียน


“ตามที่เราสันนิษฐานไว้ มันเกิดขึ้นแล้วล่ะคิริยูคุง”คานาเมะหันไปพูดกับร่างบางข้างๆที่ยืนทำหน้าตาไม่สบอารมณ์นัก


“คงทำอะไรไม่ได้สินะ นอกจากค่อยๆหาทางกลับไปที่คุโรสึ”เซโร่ครุ่นคิด


“ที่นี่ก็ไม่เลวนะคิริยูคุง”


“ฮึ มันดีแน่ถ้าไม่มีนาย”เซโร่พ่นลมหายใจออกมาอย่างหัวเสีย


“อะไรกัน นายยังไม่ชินอีกเหรอ”คานาเมะว่าพลางกระตุกยิ้ม


“ชีวิตผมมันก็ไม่ปกติตั้งแต่ ผมกลายเป็นสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดอย่างนายไงล่ะ”เซโร่กระแทกเสียงใส่พลางดึงอาวุธคู่กายขึ้นมาจ่อที่คางเรียวๆของคานาเมะคุรัน แวมไพร์หนุ่มเลือดบริสุทธิ์


“นี่นายสองคน จะเลิกเถียงกันได้หรือยัง ตกลงเป็นใครมาอยู่ที่นี่กันได้ยังไง?”ร่างบางที่ใส่อายแพตเริ่มรำคาญ


“เราสองคนมาจากอีกที่นึงที่มันคงไกลจากที่นี่มาก อีกทั้งยังน่าจะต่างเวลากันด้วย”เซโร่อธิบาย


“เอ๋…เรื่องแบบนั้นมีด้วยเหรอเซบาสเตียน”จิเอลพูดเบาๆราวกับจะกระซิบ


“ขอรับ เรื่องประหลาดแบบนั้นเกิดขึ้นได้เสมอในโลกของมนุษย์ หึหึ”เซบาสเตียนกระตุกยิ้มเบาๆก่อนจะปรายตามองคนแปลกหน้าสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า กลิ่นอายของบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจลอยขึ้นมาเตะจมูกที่ไวราวความเร็วแสงของเซบาสเตียน


“ชักไม่ธรรมดาแล้วสิ งั้นก็เชิญที่คฤหาสน์ของผมก่อนก็ได้ ไปพักดื่มน้ำดื่มชาร้อนๆหน่อยจะเป็นไรไป”มาสเตอร์ตัวน้อยนึกสนุกจึงชวนคนแปลกหน้าที่เพิ่งพบเจอเมื่อไม่กี่นาทีไปร่วมดื่มน้ำชายามบ่ายที่คฤหาสน์หรู


“ว่าแต่ นายสองคนน่ะชื่ออะไร”จิเอลถามระหว่างเดินกลับไปยังตัวคฤหาสน์


“ผมคานาเมะ คุรันครับ”คานาเมะแนะนำตัวก่อนที่จะแนะนำคนที่เดินอยู่ล้าหลังให้เจ้าของเรือนผมสีสีสวยฟัง


“เค้าชื่อเซโร่ คิริยูครับ”เซโร่เหลือบตาขึ้นมองคานาเมะน้อยๆก่อนจะเดินตามมาเรื่อยๆ


“อืม ผม จิเอล จิเอล แฟนท่อมไฮฟ์ ส่วนนี่ เซบาสเตียน พ่อบ้านของผม”จิเอลแนะนำตัวตามมารยาท


“ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์แฟนท่อมไฮฟ์ครับท่านทั้งสอง”เซบาสเตียนโค้งให้แขกผู้มาเยือน


“คฤหาสน์งั้นเหรอ?”คานาเมะขมวดคิ้วน้อยๆ


“ครับ ที่นี่คฤหาสน์แฟนท่อมไฮฟ์ ตระกูลขุนนางเก่าแก่ผู้รับใช้ใต้เบื้องบาทขององค์ราชินีวิคตอเรียนายน้อยเองก็มียศถาบรรดาศักดิ์เป็นท่านเอิร์ลน่ะครับ”เซบาสเตียนขยายความ


“ถ้าเช่นนั้นก็ถือเป็นเกียรติที่ได้มาเยือนยังคฤหาสน์หลังงามของตระกูลขุนนางนะครับ”คานาเมะยิ้มให้จิเอลบางๆ


“เอาเถอะเชิญนั่งพักแล้วดื่มชาร้อนๆที่นี่เสียก่อนก็แล้วกัน เซบาสเตียนจัดการดูแลทุกอย่างให้เรียบร้อยนะ ผมจะไปรอที่ห้องทำงาน อ้อ!!!ขอช็อกโกแลตโรลด้วยล่ะ” ร่างบางออกคำสั่ง


“Yes,my lord”เซบาสเตียนโค้งให้ผู้เป็นนายก่อนจะเชื้อเชิญแขกผู้มาเยือนไปนั่งยังห้องโถงใหญ่


“รอตรงนี้ซักครู่นะครับ ผมจะไปจัดเตรียมชาร้อนมาให้”เจ้าของดวงตาสีเพลิงมีเสน่ห์ว่าพลางเดินออกไป


“ยูกิจะเป็นยังไงบ้างนะ”


“เธอจะเป็นยังไง หึ ถามมาได้ที่คุโรสึวุ่นวายขนาดนั้น”เซโร่ถอนหายใจก่อนจะพูดเสียดสีใส่คานาเมะ


“ก็เธอเป็นคนของผมนี่นะ คิริยูคุง ผมต้องเป็นห่วงเธอเป็นธรรมดา”หัวหน้าหอพระจันทร์ตั้งใจจะบีบหัวใจคนตรงหน้าให้แตกเป็นเสี่ยงๆ ทั้งๆที่รู้ดีว่า เซโร่รักยูกิมากเพียงใด
แต่เขาเองก็จงใจจะกลั่นแกล้งคนตรงหน้า และอยากจะฆ่าคนตรงหน้าทุกเมื่อทุกเวลา
เพราะแทนที่ยูกิ จะมีเพียงเขาผู้เดียวใจหัวใจ แต่เมื่อเซโร่เข้ามาเหมือนหัวใจของยูกิถูกแบ่งออกไปให้การ์เดี้ยนคู่หูอย่าง เซโร่ คิริยู


“หยุดพล่ามซะทีเถอะ!!!”เซโร่ตวาดใส่คานาเมะ ขณะที่หัวใจที่ถูกบีบด้วยคำพูดเหล่านั้นเต้นไม่เป็นจังหวะด้วยอารมณ์โมโหราวกับน้ำร้อนที่กำลังเดือด


“จะโมโหไปทำไมกันคิริยูคุง นายเองก็น่าจะรู้ว่าตลอดสิบปีที่ผ่านมา ยูกิรักผมคนเดียว”อีกครั้งที่คานาเมะจงใจจะพูดเสียดสีคนตรงหน้าที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่


“…………………”เซโร่ไม่ตอบหากแต่ลุกขึ้นไปยังหน้าต่างบานใหญ่ มองออกไปยังบริเวณรอบๆ พาให้คิดถึงคนที่จากมาโดยไม่เต็มใจนัก
เช่นเดียวกันกับคานาเมะ ที่กังวลไม่น้อย ตัวเขาเองที่เป็นนายเหนือแห่งตระกูลคุรันหายออกมาแบบนี้ ที่คุโรสึจะเป็นอย่างไรบ้าง ร่างสูงนึกพลางเดินตรงไปยังที่ๆเซโร่ยืนอยู่ แต่เซโร่กลับเดินสวนออกมาอย่างไม่สนใจคานาเมะที่เดินเข้ามา


“รังเกียจผมขนาดนั้นเลยเหรอไง”น้ำเสียงเรียบๆเอ่ยขึ้นทันทีที่ร่างบางเดินสวนมา


“ก็คิดเอาเองสิ ว่าตัวเองน่ารังเกียจแค่ไหน ฮึ”เซโร่ตอกกลับทันควัน


หมับ~~~ มือหนาคว้าแขนของอีกคนไว้ด้วยความรุนแรง


“เกลียดผมนัก ระวังเถอะซักวันจะรักผมขึ้นมา”คานาเมะว่าพลางกระตุกยิ้ม


“ฝันไปรึเปล่า!!!”เจ้าเรือนผมสีเงินสะบัดแขนออกก่อนจะเดินมานั่งยังเก้าอี้ตัวเดิม


“สมกับเป็นนายจริงๆคิริยูคุง เป็นแวมไพร์แต่ก็เกลียดแวมไพร์ซะเอง หึหึ”คานาเมะจงใจพูดปมด้อยของเซโร่ออกมา


“หยุดพล่ามซะทีได้มั้ย!!!”ร่างบางขึ้นเสียงใส่


“ขอโทษครับ ผมเข้ามาขัดจังหวะหรือเปล่า”ร่างสูงในชุดพ่อบ้านสีดำขลับเดินเข้ามาพร้อมกับรถเข็นที่เต็มไปด้วยของว่างและน้ำชายามบ่าย เซบาสเตียนยกกาน้ำชาของเว็ดวูจขึ้นมารินใส่ถ้วยชาที่เข้าชุดกันเป็นอย่างดี ก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะตัวใหญ่


“ขอบคุณครับ”เซโร่กล่าวขอบคุณ ในขณะที่คานาเมะเพียงแค่ปรายตามองเท่านั้นดวงตาสีน้ำตาลมีเสน่ห์ประสานเข้ากับดวงตาสีเพลิงโดยบังเอิญเพียงแค่แว้บหนึ่งก่อนที่ ทั้งคู่จะหันไปทางอื่น


“ทางเราได้จัดที่พักไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ เดี๋ยวเมลินจะมานำทางไปห้องพัก ผมต้องขอตัวเอาของว่างไปเสิร์ฟให้นายน้อยก่อน ต้องการอะไรเป็นพิเศษ บอกเมลินได้เลยนะครับ”เซบาสเตียนพูดก่อนจะโค้งให้น้อยๆตามมารยาทแล้วเดินจากไป


ก๊อก ก๊อก ก๊อก


“ขออภัยขอรับ”เสียงนุ่มที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นเป็นการขออนุญาต


“เข้ามาได้”สิ้นเสียงผู้เป็นนายประตูห้องทำงานก็เปิดออกโดยมีพ่อบ้านคนสนิทเดินเข้ามาพร้อมกับรถเข็นที่มีชายามบ่ายกับขนมหวาน


“จัดการเรื่องสองคนนั่นแล้วใช่มั้ย”


“ขอรับ แต่….”


“มีอะไรผิดสังเกตงั้นเหรอ”ผู้เป็นนายถามขึ้น


“กระผมจะเรียนให้ทราบเดี๋ยวนี้ล่ะขอรับ”ร่างสูงในชุดสีดำกล่าว


“สองคนนั่นไม่ได้เป็นแค่มนุษย์ ธรรมดาน่ะขอรับ”


“แล้วเป็นอะไรล่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นยมทูต”จิเอลถามขึ้นอย่างประหลาดใจ


“เอ๊ะ!!!หรือเป็นแบบนายกัน”


“มิใช่ทั้งสองแบบขอรับ แต่เป็นแวมไพร์ต่างหาก”ร่างสูงตอบพร้อมกับกระตุกยิ้มเบาๆ


“แวมไพร์!!! มีอยู่จริงๆเหรอ เคยดูแต่ท่านเคาท์บ้าเลือดในโทรทัศน์ ไม่น่าเชื่อแฮะ”จิเอลครุ่นคิดถึงสิ่งที่เซบาสเตียนพูด


“ขอรับ มันเกิดขึ้นแล้ว จะให้กระผมทำอย่างไรต่อขอรับนายน้อย”


“รอดูท่าทีไปก่อนเถอะ คงไม่ได้มาทำอันตรายเราหรอก เดี๋ยวค่อยว่ากันถึงข้อตกลงที่จะให้อยู่ในคฤหาสน์ของเราก็แล้วกัน”


“ดูจะวางใจใครง่ายๆจังนะขอรับ ระวังมันจะเป็นภัยกับตัวนายท่านเอง”เซบาสเตียนว่าพลางรินชาใส่ถ้วยให้จิเอล


“ก็คงจะพอๆกันกับที่ไว้ใจซาตานอย่างนายนั่นแหละ หึหึ”ดวงตาเจ้าเล่ห์มองพ่อบ้านคนสนิท


“เป็นเกียรติอย่างสูงขอรับที่ไว้ใจกระผม^^”ร่างสูงโค้งให้ผู้เป็นนาย


“หนวกหูชะมัด ชิส์”ร่างบางพ่นลมออกจากปากก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นจิบ


“แวมไพร์กับซาตาน น่าสนุกดีใช่มั้ยล่ะเซบาสเตียน”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนมุมปากสวยของร่างบางอย่างพอใจ คงนึกสนุกที่ได้แกล้งพ่อบ้านที่มีความสามารถไปซะทุกอย่าง


“ถ้าสู้กับแวมไพร์ ซาตานจะชนะมั้ยนะ แค่คิดก็สนุกแล้วล่ะ หึหึ”


“จะให้กระผมสู้กับพวกนั้นน่ะไม่มีปัญหาหรอกขอรับ แต่ก็เกรงว่าสองคนนั้นเองมีเรื่องที่ไม่ลงรอยกันอยู่ ดูจากท่าทีเวลาพูดคุยแล้วคงมีเรื่องบางอย่างน่ะขอรับ”


“แวมไพร์กับแวมไพร์ด้วยกัน จะมีปัญหาอะไรกันได้นะ แต่เอาเถอะเซบาสเตียน ช่วยดูด้วยแล้วกันว่าพวกนั้นต้องการอะไรเป็นพิเศษ ถ้าพอหาได้ก็จัดให้ตามต้องการ เดี๋ยวจะหาว่าผมดูแลแขกไม่ดี”


“รับทราบขอรับ”


“ไม่มีอะไรแล้วล่ะ แค่จับตาดูไม่ให้พวกนั้นเขมือบคนรับใช้ในบ้านผมก็เป็นพอ”มาสเตอร์ตัวน้อยพูดติดตลกก่อนจะหันไปสนใจกับของหวานที่เซบาสเตียนทำให้


“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว กระผมขอไปเตรียมมื้อเย็นเลยก็แล้วกันนะขอรับ”


“อื้อ”ผู้เป็นนายตอบสั้นๆ ก่อนที่ร่างสูงจะโค้งให้น้อยๆและเดินออกจากห้องทำงานไป

..................................................
........................................................
..................................................................
มาอัพพาทสองแล้วนะคะ ช่วงนี้ยุ่งมากถึงมากที่สุดเลยล่ะค่ะ อย่าโกรธไรท์เตอร์นะ ถ้าจะอัพช้าไปบ้าง บางทีอารมณ์ก็แบบไม่อยากอัพ ฮ่าๆๆ มันคงเหนื่อยๆล่ะมั้งคะ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ วันนี้ขอทอร์คน้อยหน่อย เนื่องจากเหนื่อยๆ ขอให้สนุกกับฟิคเรื่องใหม่ของไรท์เตอร์นะคะ^^


แก้ไขล่าสุดโดย Hell-Butler เมื่อ Mon Apr 19, 2010 1:48 pm, ทั้งหมด 1 ครั้ง
ขึ้นไปข้างบน Go down
http://hell-butler.exteen.com/
Theft13
Viscount
Viscount
Theft13


จำนวนข้อความ : 65
Join date : 03/03/2010

Part : 2 Meeting Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Part : 2 Meeting   Part : 2 Meeting EmptySat Apr 17, 2010 10:02 pm

wow wow

ทั้ง2คู่เจอกันแล้ว
oh

ได้ข่าวมาอีกว่าไรเตอร์ไม่ค่อยว่าง แถม เหนื่อย
สู้ๆนะค่ะ

ตอน2 สนุกมากค่ะ > <
ขึ้นไปข้างบน Go down
Pukapuka
Viscount
Viscount
Pukapuka


จำนวนข้อความ : 58
Join date : 22/11/2009

Part : 2 Meeting Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Part : 2 Meeting   Part : 2 Meeting EmptySat Apr 17, 2010 10:48 pm

ชะอุ๋ย !! ไรท์เตอร์มาอัพแล้ว ฮิฮิ เขาไม่ได้หนีไรเตอร์
ไปไหนซะหน่อย แค่แอบย่องไปเที่ยวทะเลเองนะ ฮ่า ๆ
กลับมาตัวดำปี๊ดเลยนั้น กร๊าก ๆ (สงสัยจะโดนน้องหมึก
พ่นน้ำหมึกใส่มาซะมั้งเนี่ย ฮ่า ๆ ว่าไปนั้นเลย =[]=) ก็นะ
ดูท่าว่านายน้อยจะสนุกกับเรื่องตรงหน้าซะแล้วสินะ หึหึ
ก็อย่างว่าละนะ ระหว่างแวมไพร์กับซาตานนี้ ถ้าสู้กันจริง ๆ
ฝ่ายไหนจะชนะนะ มันก็น่าลุ้นดีนะเนี่ย เอิ๊ก ๆๆๆๆ ไม่รู้จะ
เชียร์ฝ่ายไหนดีเลยนะนั้น เอิ๊ก ๆ รักทั้งคู่เลย ฮ่า ๆๆๆ แต่
คานาเมะคุงนี้ก็เข้าใจแหย่เรื่องยูกินะเนี่ย แบบว่าจี๊ดที่ใจ
เซโร่คุงอย่างแรงเลยนะ เออ เหมือนว่าออกแนวไม่ค่อย
จะแหย่เท่าไหร่แต่พอแหย่ที่นี้เจ็บจี๊ดเข้าถึงทรวงเลย หึหึ oh
ดูเหมือนไรท์เตอร์จะไม่ค่อยว่างแหะนั้น แฮ่ ๆ ก็ไม่เป็นไร
หรอกนะค่ะ ค่อย ๆ แต่งแล้วมาอัพได้ ไม่ได้รีบหรอกค่ะ
ยังไงก็ไม่ได้หนีหายไปไหนนิค่ะ เว้นแต่จะแอบหนีเที่ยวล่ะ
ค่ะ กร๊าก ๆ
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Part : 2 Meeting
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1
 Similar topics
-
» Part : 1 Beginning
» Part : 4 Dirty
» Part : 5 Confused
» Part : 6 Reluctant
» Part : 10 Battle

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
BlackButler FanFic :: Betting love contract irate สัญญาแค้นเดิมพันรัก [VK:KJ]-
ไปที่: