Part : 1 Beginning

Part : 1 Beginning

จุดเริ่มต้นมักมีจุดจบ และจุดจบก็มักมีจุดเริ่มต้นเสมอ มันคือวัฏจักรของโลกใบนี้……………………..


สายลมเย็นยะเยือกแห่งต้นเดือนธันวาคมพัดเบาๆปะทะใบหน้าให้เริ่มรู้สึกชาวาบ หากแต่มันไม่ทำให้ร่างกายที่เย็นชาของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าหอพระจันทร์รู้สึกเช่นนั้นแม้แต่น้อย


ปืนกระบอกหนึ่งที่ถูกจัดทำมาเป็นพิเศษเพื่อสังหารแวมไพร์โดยเฉพาะถูกเล็งไปที่เป้าหมายอย่างไม่ไหวติง ลมเย็นพัดผ่านสุมทุมพุ่มไม้จนเกิดเสียงสวบสาบของใบไม้ที่เสียดสีกันไปมา


“จะจบเรื่องกันได้หรือยังรุ่นพี่คุรัน”เสียงประกาศกร้าวดังมาจากการ์เดี้ยนแห่งเดย์คลาส ผู้เป็นฮันเตอร์นักล่าแวมไพร์แห่งโรงเรียนคุโรสึ


“อยากจะฆ่าผมให้ตายขนาดนั้นเลยเหรอไง คิริยูคุง”หัวหน้าหอพระจันทร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา


“ยังไม่พอใจกับสภาพของโรงเรียนคุโรสึตอนนี้อีกเหรอ ถึงได้ถามออกมาแบบนี้คานาเมะ คุรัน”น้ำเสียงเย็นชาไม่แพ้กันย้อนถามกลับไป
ก่อนที่เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลมีเสน่ห์จะปรายตามองไปรอบๆตัวที่เมื่อก่อนมันเคยเป็นโรงเรียนที่สวยงาม แต่บัดนี้กลับพังทลายไม่มีชิ้นดี


“พังไปก็สร้างใหม่ได้นี่ อย่าคิดมากสิคิริยูคง”เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวประบ่าพูดขึ้นอย่างไม่ยี่หระ


“ก็ถ้าไม่เพราะนาย เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดหรอก คานาเมะ”


“คิดว่าผมอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้กับที่นี่งั้นเหรอ ถ้าฆ่าผมได้วันนี้ คิดว่าทุกอย่างจะจบเหรอไงคิริยูคุง”ร่างสูงในชุดเครื่องแบบสีขาวถามขึ้น


“จะลองดูก็ได้”


“ถ้าคิดว่าจะฆ่าผมได้ง่ายๆก็เข้ามา”ร่างสูงท้า


“ร้องขอเองนะ รุ่นพี่คุรัน”เซโร่เหนี่ยวไกปืนทันที แต่กระสุนพลาดเป้าไปโดนอย่างอื่นแทน


เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ มีบางสิ่งกระเด็นออกมาพร้อมกับซากอิฐซากปูนที่ถูกแรงกระสุนทำลายล้าง แสงวิบวับที่กระทบกับแสงของดวงจันทร์ในยามค่ำคืนทำให้เจ้าของเรือนผมสีเงินยกมือขึ้นมาป้องดวงตาให้พ้นจากแสงนั่นที่สว่างจ้าไปทั่วบริเวณ


ร่างสูงในชุดสีขาวเดินเข้ามาใกล้ของสิ่งนั้นก่อนที่หิมะปนสายฝนนอกฤดูจะโปรยปรายลงมา สายลมที่พัดเอื่อยกลับแปรเปลี่ยนเป็นพายุ


“อย่าขยับ ถ้าขืนก้าวมาอีกก้าวเดียวผมยิงแน่”ร่างบางยันกายขึ้นก่อนจะเล็งปืนไปทางแวมไพร์หนุ่ม แต่คานาเมะเหมือนไม่ได้สนใจกับคำพูดนั้น ก่อนจะตรงเข้ามาบีบคอเซโร่ด้วยความรวดเร็ว


“แลกกันมั้ยล่ะ ชีวิตผมแลกกับชีวิตนาย แต่ยังอ่อนประสบการณ์ไปหรือเปล่าที่คิดจะฆ่าผม”ร่างสูงพูดขึ้น ขณะที่เอื้อมมืออีกข้างไปหยิบสิ่งที่กำลังทอประกายขึ้นมาไว้ในมือ
มันคือดาบสั้นที่ดูคมกริบ ทันทีที่มันถูกหยิบขึ้นมา เสียงระเบิดดังกระหึ่มก็ตรงเข้าปะทะสัมผัสกับโสตประสาทของคนทั้งคู่ทันที เหมือนมีแรงดึงดูดมหาศาลจากที่ไหนซักแห่งกำลังดึงร่างของแวมไพร์หนุ่มกับการ์เดี้ยนแห่งหอพระอาทิตย์อย่างรุนแรง ความรู้สึกโหวงๆเกิดขึ้นในช่องท้อง ก่อนที่ทุกอย่างกำลังจมดิ่งสู่ความมืดมิดในที่สุด


เหลือทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าที่ไม่อาจกลับไปเป็นเช่นเดิมได้อีก……………………


เมื่อมีความมืดมิดก็ย่อมมีแสงสว่าง


ครืด ~~~…….เสียงผ้าม่านในห้องนอนหรูสไตล์วิคตอเรียนถูกเปิดออกอย่างช้าๆในขณะที่แสงจากดวงอาทิตย์ค่อยๆลอดเข้ามา ทำให้ภายในห้องที่ดูอึมครึมกลับสว่างขึ้นทันใด


ร่างบางบนเตียงค่อยๆขยับตัวเพื่อหนีแสงที่บัดนี้ห้องทั้งห้องสว่างจ้าไปด้วยแสงอ่อนๆจากดวงอาทิตย์ยามเช้า


“ได้เวลาตื่นแล้วนะขอรับ นายน้อย”เสียงนุ่มๆปลุกร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงสี่เสาให้ตื่นจากนิทรา


“อืม….กลิ่นวันนี้อัสสัมหรือ?”


“ขอรับวันนี้เป็นชาอัสสัมคุณภาพดีจากอินเดียขอรับ^^”ร่างสูงในชุดพ่อบ้านสีดำขลับโปรยยิ้มให้ผู้เป็นนาย


“กำหนดการวันนี้มีอะไรบ้างเซบาสเตียน ฮ้าว~~~”ร่างบางอ้าปากหาวก่อนจะยกถ้วยชาที่พ่อบ้านคนสนิทส่งให้ขึ้นมาจิบ


“มีเซ็นเอกสารเกี่ยวกับของเล่นล็อตใหม่ที่ส่งมาจากบริษัทแฟนท่อมขอรับ และตอนบ่ายจะออกไปล่าสัตว์ตามที่สัญญาไว้ กระผมได้เตรียมทุกอย่างพร้อมหมดแล้วขอรับ”เซบาสเตียน พ่อบ้านหนุ่มแห่งตระกูลแฟนท่อมไฮฟ์ ตระกูลขุนนางเก่าแก่ในสมัยควีนวิคตอเรียกล่าวรายงานผู้เป็นมาสเตอร์คนปัจจุบัน


“อืมดี”


“วันนี้จะรับเป็นสโคนหรือขนมปังปิ้งดีขอรับ”


“สโคน”ร่างบางบิดขี้เกียจอีกครั้งก่อนจะกางหนังสือพิมพ์ประจำวันและกวาดสายตาอ่านตัวหนังสืออย่างพิจารณา


“หน้าหนาวแบบนี้จะมีสัตว์ออกมาให้ล่าซักตัวมั้ยนะ”


“กระผมได้ลองไปตรวจสอบดูบริเวณชายป่าใกล้ๆคฤหาสน์มาแล้วขอรับ ไม่มีสัตว์ใหญ่แต่คงทำให้นายน้อยหายเบื่อได้บ้างล่ะขอรับ^^”


“ผมลืมไปว่านายจมูกดี หึหึ”จิเอล พูดเสียดสีพ่อบ้านคนสนิท


“เป็นเกียรติขอรับถึงแม้ว่ากระผมจะไม่ชอบสุนัขเท่าไหร่^^”พ่อบ้านคนสนิทยิ้มรับก่อนที่จะจัดการแต่งตัวให้ผู้เป็นนายเสียใหม่


“บ่ายนี้กระผมจะจัดอาหารให้รับประทานระหว่างไปล่าสัตว์ เป็นแซนวิชแซลม่อนรมควันกับดีฟพายแอปเปิ้ลดีมั้ยขอรับ”


“แล้วแต่นายเถอะ ยังไงผมจะไปรอที่ห้องทำงานแล้วกัน”ผู้เป็นนายพูดขึ้น


“รับทราบขอรับ”ร่างสูงน้อมรับคำสั่งก่อนจะโค้งให้ผู้เป็นนายที่กำลังเดินออกไปจากห้องนอน


………………………………………………..


แสงตะวันยามสายสาดส่องแหวกผ่านร่มไม้ลงมายังผืนดิน เสียงนกร้องดังก้องเสนาะหู ปลุกให้ร่างบางรู้สึกตัว


“ที่นี่ที่ไหนน่ะ”เซโร่มองไปรอบๆก่อนจะสะบัดหัวไปมาไล่ความมึนงงในสมอง ไรผมสีอ่อนวูบไหวไปตามแรงก่อนที่ดวงตาสีสวยจะมองไปยังร่างสูงที่เขานอนทับอยู่


“รุ่นพี่คุรัน!!!….”เซโร่เรียกชื่อคนตรงหน้าที่นอนสลบไม่ได้สติ ก่อนจะเขย่าตัวร่างสูงเบาๆ และมันก็ได้ผล แวมไพร์หนุ่มลืมตาขึ้นช้าๆด้วยความอ่อนแรง เขาหยีดวงตาคู่สวยอันทรงเสน่ห์ลงเพื่อหลบจากแสงแดดที่สว่างจ้ามากเกินไป


“ที่นี่ ที่ไหนกันคิริยูคุง”เสียงนุ่มเอ่ยถาม


“ไม่รู้สิ แต่ที่นี่ไม่ใช่คุโรสึ”เซโร่ตอบก่อนจะมองไปรอบๆที่มีแต่ป่าและพุ่มไม้สูงต่ำสลับกันไป คานาเมะยันกายขึ้นก่อนที่จะออกเดินสำรวจรอบๆ


“ไม่ใช่คุโรสึ แล้วที่นี่มันที่ไหนกันนะ แล้วเรามาที่นี่ได้ยังไง”แวมไพร์หนุ่มตั้งคำถาม


“อย่าเพิ่งอยากรู้อะไรตอนนี้ดีกว่านะ ช่วยกันหาทางออกไปจากที่นี่ก่อนเถอะ”เซโร่พูดขึ้นก่อนจะออกเดินไปตามทางข้างหน้า พวกเขาสองคนออกเดินไปตามทางเรื่อยๆ ทั้งสองข้างทางไม่มีอะไรนอกจากป่าที่รกและมืดทึบ ลมเย็นๆพัดเข้ามาปะทะใบหน้าพากลิ่นไอของดอกไม้ป่าที่บานยามหน้าหนาวให้ลอยขึ้นมาเตะจมูก


“แปลกจังเราไม่น่ามาอยู่ที่นี่ได้นะ”


“นั่นสิมันน่าแปลก”เซโร่เห็นด้วยตามคำพูดของคานาเมะ


“นายกับผมก็สงบศึกกันชั่วคราวก่อนแล้วกัน หาทางออกไปจากที่นี่ได้ค่อยว่ากันใหม่”แวมไพร์หนุ่มต้นตระกูลคุรันยื่นข้อเสนอ


“ตามนั้น”เซโร่ว่าพลางหยุดมองอะไรบางอย่างที่อยู่ชายป่าอีกด้านหนึ่ง


“นั่นมันคฤหาสน์หรือปราสาทอะไรน่ะ แต่ดูยังไงๆแถวนี้ก็คงไม่ใช่คุโรสึแน่”คานาเมะวิเคราะห์


“คงต้องลองเสี่ยงดูล่ะ”


“หวังว่านายคงไม่หนักใจกับการต้องอยู่กับผมตามลำพังแบบนี้นะคิริยูคุง”


“พวกเลือดบริสุทธิ์นี่ชอบพล่ามกันทุกคนหรือเปล่านะ”เซโร่พูดก่อนจะกระโดดข้ามพุ่มไม้ไปยังทางข้างหน้าซึ่งเป็นลำธารเล็กๆ โดยมีคานาเมะ คุรัน ตามมาติดๆ


“สถาปัตยกรรมของตัวคฤหาสน์ มันเหมือนเคยผ่านตาผมมาจากหน้าหนังสืออยู่นะ ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งปลูกสร้างที่อยู่ในราวๆศตวรรษที่19 น่าจะใกล้เคียงนะ”คานาเมะพูดขึ้นเมื่อเพ่งมองคฤหาสน์หลังงามที่อยู่อีกฟากของชายป่า


“แปลว่าเราหลุดเข้ามาอีกเวลานึงงั้นเหรอ?”เซโร่หันมาถามหัวหน้าหอพระจันทร์


“ผมก็ยังไม่แน่ใจ แต่ก็คิดเหมือนนายนั่นแหละคิริยูคุง”


“ต้องหาใครซักคนมาช่วยไขปริศนานี้ก่อนจะค่ำ”เซโร่ก้าวเท้ายาวๆเพื่อให้เข้าใกล้ชายป่าอีกฝั่งหนึ่งโดยเร็ว


…………………………………………..


“ทุกอย่างเตรียมไว้พร้อมแล้วขอรับนายน้อย”เซบาสเตียนดึงเอกสารที่เพิ่งให้ผู้เป็นนายเซ็นเก็บไว้ในลิ้นชัก


“ดีนะที่หิมะยังไม่ทันตก หน้าหนาวแรกๆก็ดีแบบนี้ ไปกันเถอะเซบาสเตียน”มาสเตอร์แห่งตระกูลขุนนางเก่าแก่ออกคำสั่ง


“Yes,My Lord”เซบาสเตียนโค้งให้ผู้เป็นนายก่อนจะเดินตามคนตัวเล็กออกไปยังชายป่า


“ป่าข้างหน้า มีไก่ป่ากับกระต่ายอยู่มากนะขอรับ”


“อืมมื้อเย็นวันนี้คงได้กินไก่อบสินะ หึหึ”ร่างบางยิ้มมุมปาก พลางเล็งปืนลูกซองขึ้นทันทีที่เดินมาถึงชายป่าไม่ไกลจากตัวคฤหาสน์


ปัง~~~


เสียงปืนดังสนั่นก้องไปทั่วทั้งป่า พาให้เหล่านกกาต่างพากันตกใจบินออกจากที่หลบซ่อน……..


“เสียงปืนดังมาจากชายป่าตรงนั้น”เซโร่กับคานาเมะได้ยินเสียงปืนต่างก็หมอบลงเพื่อสำรวจว่าต้นเสียงมากจากจุดไหน


“ผมคิดว่าคงเป็นชาวบ้านที่ออกมาล่าสัตว์นะ”คานาเมะออกความเห็น


“รู้สึกจะเป็นไก่ป่านะขอรับ”เซบาสเตียนว่า ขณะเดินนำผู้เป็นนายมาดูผลงานที่เจ้าตัวได้ลงมือไปเมื่อครู่


“หึหึ”ร่างบางหัวเราะเบาๆในลำคอ ก่อนจะได้ยินเสียงสวบสาบอยู่ด้านซ้ายมือไม่ไกลจากตรงที่ตนและพ่อบ้านคนสนิทยืนอยู่


กระบอกปืนถูกหันไปอย่างทันท่วงที ไม้ช้าเสียงปืนก็ดังขึ้นเป็นนัดที่สองพร้อมๆกับมีดเงินชั้นดีที่พุ่งออกจากมือของร่างสูงในชุดสีดำขลับไปในทิศทางเดียวกันกับกระสุนปืน.....................

.................................
..............................................
............................................................
นี่เป็นฟิคยาวเรื่องที่สองจริงๆของไรท์เตอร์ ถ้าไม่ได้นับรวมฟิคยากูซ่านะคะ เนื้อหาจะออกแนวแฟนตาซีนิดๆ แต่หนักไปทางดราม่าแน่นอน หึหึ เป็นการเอาเรื่องแวมไพร์ไนท์มายำรวมกับคุโรชิสึจิ
ตัวละครในเรื่องจะมีความซับซ้อนมากหน่อย มีหลุดเข้ามาในอีกเวลานึง อยากแต่งแบบนี้มานานแล้วล่ะค่ะ ใครที่อยากอ่านแบบดราม่า ไรท์เตอร์จัดมาแล้วนะคะ จะว่าดราม่ามากขนาดนั้นก็ไม่เชิงหรอกค่ะ มันก็จะมีแนวโรแมนติกปนๆมาบ้าง ต้องขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดทั้งฟิคหลักช็อตฟิคบลาๆๆ และฟิคเรื่องใหม่นี้
อ้อ ขอเตือนสั้นๆ อะไรที่คุณคิด อาจไม่เป็นอย่างที่คุณคาด เพราะฉะนั้นโปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^ ไรท์เตอร์ตั้งใจเป็นอย่างมากกับฟิคเรื่องนี้ และตั้งใจกับฟิคทุกเรื่องที่แต่งออกมาเลยล่ะค่ะ
ไม่รู้ว่ามีอะไรพัฒนาไปบ้างมั้ย แต่คิดว่าภาษาเรื่องนี้น่าจะสวยดี แล้วก็จะพยายามแต่งออกมาให้สวยๆแบบนี้^^ ถ้าหากมีข้อผิดพลาดใดๆต้องขออภัยไว้ด้วยนะคะ ไรท์เตอร์ใช้จินตนาการซะส่วนใหญ่
ยังไงก็ฝากฟิคเรื่อง สัญญาแค้นเดิมพันรักไว้ด้วยนะคะ

พี่ฟ้าอัฟได้เร็วจริงๆค่ะ
แฮกๆ

สนุกจริงๆ แค่ตอนแรกก็สนุกแล้ว > <



ตอนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นเอ่ย?
ติดตามๆ



ปล.พี่ฟ้่ามาอัฟเร็วๆแบบนี้อีกนะค่ะ




รักพี่ฟ้าจากใจจริง

เริ่มตอนได้น่าติดตามดีนะค่ะ ฮิฮิ แบบว่าสองคนนั้น
ก็ได้หลุดมิติเข้าไปเจอกับเซบาสแล้วก็นายน้อยสินะ
เนี่ย ฮ่า ๆ แถมดูเหมือนว่าต้องสงบศึกกันชั่วคราวเพื่อ
หาทางกลับโรงเรียนให้ได้สินะค่ะเนี่ย หุหุ แล้วจะเกิด
อะไรตามมาต่อกันนะ ไว้จะรอตามอ่านตอนต่อไปนะค่ะ