Part : 7 Swear

เรื่อง: Part : 7 Swear Mon Mar 01, 2010 5:12 pm

Part : 7 Swear

ยามเย็นของอีกวันมาเยือนลมเย็นๆพัดเอื่อยเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดไว้ ท้องฟ้าสีสวยที่บัดนี้กลายเป็นสีคราม ดวงตะวันใกล้จะลาลับขอบฟ้าไปในที่สุด
ร่างบางที่นอนอยู่บนฟูกสีขาวลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะมองหาร่างสูงที่นอนอยู่เคียงกายเมื่อทิวาราตรีที่ผ่านมา

“ตื่นแล้วหรือขอรับ กระผมเตรียมนมอุ่นๆไว้ให้น่ะขอรับ^^”เซบาสเตียนเดินเข้ามาภายในห้องนอนของผู้เป็นนาย พร้อมกับถาดเงินที่มีแก้วนมกับโหลน้ำผึ้งและบรั่นดี

“ขอบใจนะ”ร่างบางเอ่ยขึ้น

“เห…เรื่องนั้นไม่ต้องหรอกขอรับ เพราะมันเป็นหน้าที่ของกระผมอยู่แล้ว”เซบาสเตียนพูดก่อนจะเข้ามาประคองร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง

“อยากใส่น้ำผึ่งหรือว่าบรั่นดีเพิ่มลงไปมั้ยขอรับ”

“ขอเป็นบรั่นดีแล้วกัน”ร่างบางบอก ก่อนที่พ่อบ้านคนสนิทจะผสมบรั่นดีชั้นหนึ่งลงไปในนมเพียงเล็กน้อยเพื่อเพิ่มรสชาติ

“อาการเป็นยังไงบ้างขอรับ”เซบาสเตียนถามพร้อมกับส่งแก้วนมให้มาสเตอร์

“รู้สึกสบายขึ้นมากแล้วล่ะ”

“งั้นดีเลยขอรับ วันนี้ตามที่สัญญาไว้ ว่ากระผมจะพาไปเที่ยวที่วัดเซนโซจิ^^”เซบาสเตียนคลายยิ้มเบาๆให้จิเอล

“อื้อ”ร่างบางตอบสั่นๆก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มนมจนหมด

“เปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะขอรับ”พ่อบ้านหนุ่มบอกพลางลุกไปหยิบชุดยูคาตะสีฟ้าในตู้เสื้อผ้า

“สีสดใสจัง มันดูฉูดฉาดเกินไปสำหรับผมหรือเปล่า”ร่างบางถามอย่างไม่มั่นใจ

“ไม่เลยขอรับ เป็นนายน้อยที่สดใสซักวันก็คงดีนะขอรับ^^”เซบาสเตียนยิ้มเบาๆก่อนจะเปลื้องอาภรณ์ตัวเก่าของผู้เป็นนายออกเผยให้เห็นแผลเป็นและรอยแผลใหม่จากคมดาบมากมาย

“แผลนี่…”

“ไม่เจ็บแล้วล่ะ อย่าห่วงเลย”ผู้เป็นนายตอบเสียงแข็ง

“กลับมาค่อยมาใส่ยาอีกแล้วกันนะขอรับ อีกไม่นานก็คงหายสนิท”

“ถึงมันจะหายสนิท แต่มันก็ยังคงเป็นแผลเป็น มันก็เหมือนความแค้น ที่ต้องได้รับการชำระ ผมพูดถูกใช่มั้ย”ดวงตาสีฟ้าสวยสลดลงน้อยๆก่อนจะกลับมาเป็นปกติ

“แต่พึงจำไว้นะขอรับ ว่าความแค้นไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง ซักวันเมื่อนายน้อยวางมันลงมันได้ นายน้อยก็จะยิ้มอย่างมีความสุขได้อีกครั้ง”เซบาสเตียนพูดขึ้น

“อืม ช่างเถอะ ไปเที่ยวกันดีกว่า”ร่างบางตัดบทและเดินนำออกมายังห้องโถงใหญ่ก่อนจะคว้าตันโตะอาวุธคู่กายที่วางอยู่บนโต๊ะไม้สีเข้มติดมือไปด้วย

……………………………………………………………….

นาฬิกาพกในมือพ่อบ้านหนุ่มบอกเวลาหนึ่งทุ่มตรงเมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงที่หน้าวัดเซนโซจิ ซึ่งไม่กี่วันที่ผ่านมา พื้นที่รกร้างข้างๆวัดเป็นสถานที่สังเวยวิญญาณคนชั่วให้แก่ซาตาน
บริเวณงานคึกครื้นไปด้วยผู้คนที่แต่งกายด้วยชุดยูคาตะบ้างก็เป็นฮากามะ หรือเหล่าสาวสวยที่มากันในชุดกิโมโน รอบๆงานถูกประดับประดาไปด้วยโคมไฟกระดาษหลากหลายรูปแบบ
เข้าไปด้านในมีเวทีละครโนห์ที่มีลักษณะเรียบง่าย นักแสดงสวมหน้ากากและแต่งกายแบบโบราณสวยหรู ทั้งยังมีเสียงเพลงที่ถูกบรรเลงโดยเครื่องดนตรีเช่นกลองไทโกะ และโคโตะ ให้เสียงอันไพเราะเข้ากับเสียงสวดมนต์และการเล่านิทานซึ่งนับว่ามีความแปลกในตัว

“เคยเห็นมาบ้างมั้ยขอรับ”เซบาสเตียนถามขึ้น ขณะเห็นจิเอลหยุดมองละครเวทีนั้นอย่างฉงนสงสัย

“ไม่เคยเลย ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นนี่ล่ะ แปลกดีนะ”ร่างบางยืนกอดอกดูอยู่ด้วยความเพลิดเพลิน

“นั่นเคียวเง็นขอรับ”เซบาสเตียนชี้ตัวละครในชุดสีสันต์สดใสสะดุดตาให้มาสเตอร์ตัวน้อยดู

“เคียวเง็นงั้นเหรอ?”

“ขอรับ เคียวเง็นก็คือตัวละครตลกที่ออกมาสร้างสีสันต์ให้คนดูน่ะขอรับ^^”เซบาสเตียนอธิบาย

“อืม ก็สนุกดีนะ เห…นั่นอะไรน่ะ”ร่างบางมองไปยังร้านขายขนมหวานที่กำลังปั่นไหมสวรรค์ออกมาจากเครื่อง

“รอกระผมอยู่ตรงนี้นะขอรับ^^”เซบาสเตียนพูดก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปยังร้านขายไหมสวรรค์ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วพ่อบ้านหนุ่มในชุดยูคาตะสีดำก็เดินกลับมา แต่ก็ไม่พบร่างบางที่ตนบอกให้รออยู่ตรงนี้เสียแล้ว

“ไปไหนนะ”เซบาสเตียนเดินออกตามหาผู้เป็นนายด้วยท่าทีเร่งรีบเพราะเกรงว่าจะเกิดอันตราย แต่อีกไม่กี่นาทีถัดมาเสียงเฮฮาก็ดังขึ้นจากซุ้มเกมทางด้านขวามือ จึงเดินเข้าไปดูก็พบว่า
ร่างบางในชุดยูคาตะสีฟ้าสวยกำลังช้อนปลาทองในสระอย่างสนุกสนาน

“เฮ้อ มาอยู่นี่เองหรือขอรับ กระผมตามหาแทบแย่”เซบาสเตียนทำหน้าดุๆ

“นี่ไงเซบาสเตียนดูสิ ผมจับมันได้แล้ว^^”ร่างบางชูช้อนกระดาษที่มีตัวปลาดื้นไปมาให้เซบาสเตียนดู พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส และไม่นานปลาก็ดิ้นหลุดไป

“หมดกันจับได้ทั้งที เฮ้อ”จิเอลถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่พ่อบ้านคนสนิทจะรับอาสาช้อนปลาตัวใหม่ให้

“เอาตัวนั้นล่ะเซบาสเตียน ตัวนั้น!!!”จิเอลสั่งการทั้งๆที่ในปากเต็มไปด้วยไหมสวรรค์ที่เซบาสเตียนเอามาให้ เมื่อจับปลาทองตัวสวยได้มาสเตอร์ตัวน้อยก็ถือถุงใสๆที่ใส่ปลาทองสองตัวไว้อย่างเอ็นดู

“อืม นี่ชื่ออะไรกันดีล่ะ เจ้าตัวโตนี่ชื่อ ยามาดะแล้วกัน^^”จิเอลที่กำลังง่วนอยู่กับการหาชื่อให้ปลาก็โพล่งชื่อของเซบาสเตียนขึ้นมา

“เห…ทำไมถึงเป็นชื่อกระผมล่ะขอรับ”

“ใครบอก ยามาดะมีตั้งเยอะ รู้ได้ไงว่าเป็นนาย”จิเอลเฉไฉไปเรื่อย

“งั้นตัวเล็กนี่ก็ต้องชื่อคุโรดะสินะขอรับ^^”

“นายนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ ไหลไปได้เรื่อยสิน่า”ร่างบางฉุกคิดถึงความรู้สึกที่คุ้นเคย แต่ก็ยังคงจำไม่ได้ว่ามันเคยเกิดขึ้นที่ไหน

“คิดอะไรหรือขอรับ”เซบาสเตียนถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นจิเอลนิ่งไป

“ปะเปล่า ไปกันเถอะ”จิเอลเดินนำเซบาสเตียนไปก่อนที่จะไปหยุดที่ร้านขายโหลแก้วใส่ลูกกวาด

“เห…ยังไม่มีโหลใส่เจ้าตัวเล็กนี่สินะขอรับ”เซบาสเตียนเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจ ก่อนจะจูงมือผู้เป็นนายเดินเข้าไปยังซุ้มขายของเล็กๆที่มีคนขายเป็นชายชราตัวเล็ก

“ทานากะซัง!!!”เซบาสเตียนอุทานขึ้นก่อนที่ชายชราจะยิ้มให้อย่างสดใสพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะโฮะๆๆ

“ทานากะซังฮะ เมลินกับบัลโดให้มาถามว่าจะเก็บร้านหรือยังฮะ เอ๋…สวัสดีฮะ จะรับโหลแก้วแบบไหนดีฮะเลือกได้เลยนะฮะ^^”เด็กหนุ่มผมทองในชุดยูคาตะเอ่ยทักทายอย่างสดใสร่าเริง

“พวกนายอยู่ที่ไหนกันเหรอ”เซบาสเตียนถามขึ้นเพราะตนเองก็รู้สึกดีใจไม่น้อยที่ได้เจอกับเหล่าคนรับใช้แห่งตระกูลแฟนท่อมไฮฟ์อีกครั้ง ทำให้ซาตานหนุ่มคิดถึงเหตุการณ์ครั้งในอดีตที่ล่วงเลยมากว่าร้อยปี

“อ่า พวกเราอยู่กับโรงงานหล่อแก้วน่ะฮะ ขออาศัยเค้าอยู่แลกกับการออกมาขายของให้”เด็กหนุ่มผมทองตอบ

“ฟีนี่ ทานากะซังจะไปกันได้หรือยังคะ”สาวผมแดงนามว่าเมลินเดินเข้ามาจากหลังร้านพร้อมกับชายหนุ่มผมทองที่คงจะเป็นบัลโด

‘ชะตาลิขิตแท้ๆให้มาเจอกับเจ้าสี่คนนี่อีก หึหึ’เซบาสเตียนคิดในใจก่อนจะส่ายหัวไปมาเบาๆ

“งั้นผมจ้างพวกนายไปทำงานที่บ้านคุโรดะ แล้วเลิกขายของนี่ ที่บ้านกว้างขวางเพียงพอสำหรับทุกคน อีกอย่างผมกับเซบาสเตียนก็อยู่ด้วยกันแค่สองคน พวกนายจะได้แบ่งเบาภาระของเซบาสเตียนไม่ต้องลำบากออกมาทำงานแบบนี้”จิเอลยื่นข้อเสนอทันทีที่ได้ฟังเรื่องราวของเด็กหนุ่ม ด้วยความผูกพันหรืออะไรก็ไม่สามารถเข้าใจตัวเองเหมือนกัน เพียงแต่รู้สึกคุ้นเคยและถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก

“*0* จะจ้างพวกเราไปทำงานเหรอครับ”ร่างสูงผมสีทองพูดขึ้น

“นายน้อยใจดีมากน่ะครับ อีกอย่างที่บ้านก็ไม่มีคนคอยทำสวนกับคนรับใช้ ผมเองก็เป็นพ่อบ้านของตระกูลคุโรดะมาสามปีแล้ว^^ ไปอยู่ด้วยกันสิครับ”เซบาสเตียนชักชวนก่อนที่ทั้งสี่คนจะยอมตกลง และตามจิเอลกับเซบาสเตียนกลับมายังบ้านคุโรดะ

“โอ้โห บ้านใหญ่จังเลยฮะ^^”ฟีนี่ร้องขึ้นอย่างตื่นเต้น

“ต่อไปนี้พวกนายคือคนของคุโรดะ”ผู้เป็นนายพูดขึ้น

“ครับ/ค่ะ นายน้อย”ทั้งสามคนประสานเสียงพร้อมกัน ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินตามมาสเตอร์ของบ้านเข้าไปยังด้านใน

“เซบาสเตียน จัดห้องที่เรือนหลังเล็กที่บ้านให้สี่คนนี้ด้วยนะ เสร็จแล้วผมขอชาร้อนซักแก้วก่อนนอนด้วย”จิเอลออกคำสั่ง

“ขอรับ^^”

………………………………………………….

ร่างบางกำลังง่วนอยู่กับการจัดโหลแก้วให้ปลาทองสองตัวที่เซบาสเตียนช้อนให้ที่งานวัด

“คุโรดะกับยามาดะ^^”จิเอลยิ้มน้อยๆให้กับปลาทองตัวน้อยสองตัวที่ว่ายเวียนอยู่ในโหลแก้วก่อนที่จะสะดุ้งน้อยๆเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาโอบเอวจากทางด้านหลัง

“วันนี้พระจันทร์สวยนะขอรับ”ร่างสูงกระซิบแผ่วเบาก่อนจะช้อนตัวร่างบางขึ้นมาในอ้อแขนแล้วพาไปนั่งชมแสงจันทร์ที่ระเบียงด้านนอก

“อืม…สวยจัง…”ร่างบางที่นั่งชมพระจันทร์อยู่ในอ้อมแขนของพ่อบ้านคนสนิทเอ่ยขึ้น

“ขอรับ กระผมได้สาบานต่อหน้าจันทรา นับตั้งแต่วันนั้นกระผมก็เป็นทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของนายน้อย และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป”ร่างสูงกระชับอ้อมกอดแน่น ถึงแม้ร่างบางจะไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อบ้านคนสนิทของตนพูดเท่าไรนัก แต่ก็สามารถรับรู้ความรู้สึกบางอย่างได้

‘แม้ในยามหลับหรือตื่น ผมก็เห็นนายอยู่ข้างๆเสมอ ถ้าผมจะฝากชีวิตไว้กับใครซักคน คงเป็นนายสินะ….เซบาสเตียน’ร่างบางคิดในใจก่อนจะเผลอหลับไปด้วยเสียงขับกล่อมจากนิทานชมจันทร์

“นับตั้งแต่วันที่นายน้อยเรียกกระผมว่าเซบาสเตียน ด้วยคำพูดนั้นก่อให้เกิดพันธะสัญญาใหม่และตั้งแต่วันนั้น กระผมก็คือเซบาสเตียน เราจะอยู่เคียงข้างกัน ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม…..”

สัญญาเป็นตราที่แสดงว่าซาตานจะไม่ทอดทิ้งผู้ถือสัญญา ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็แยกจากกันไม่ได้

แม้จะเป็นหรือตาย…..

“กระผมจะปกป้องและดูแลนายน้อยด้วยชีวิต”ร่างสูงปฏิญาณต่อแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมายังพื้นดิน

ก่อนจะก้มลงประทับจุมพิตอันแสนอ่อนโยนลงบนดวงหน้าหวานเบาๆ
.....................................................
...................................................................
.................................................................................
มาอัพแล้วนะคะตามที่สัญญาว่าเมื่อไหรที่Yes my loveใกล้ปิดฉากก็จะทยอยมาต่อยากูซ่าให้ได้อ่านกัน วันนี้เซบาสเตียนพานายน้อยไปเที่ยวมา เจอกับเหล่าคนรับใช้จอมซุ่มซ่าม ด้วยความรู้สึกผูกพันนายน้อยเลยให้มาอยู่ที่บ้านคุโรดะ ^^ แต่แอบนึกถึงตอนนายน้อยไปนั่งช้อนปลาทองคงน่ารักน่าดูเลยนะคะ อ๊าย

การสาบานต่อหน้าพระจันทร์ เซบาสเตียนช่างเป็นผู้ชายที่โรแมนติกมาก ฮ๊าๆๆ ไรท์เตอร์กำลังเคลิ้มกับมาดผู้ชายแสนโรแมนซ์ของเซบาสเตียนค่ะ ฮ่าๆๆ
มาอัพแล้วก็เม้นให้รู้ว่ายังคิดถึงยากูซ่าหน้าหวานคนนี้หน่อยน๊า พาทหน้าเรื่องราวจะเป็นยังไง โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยค่ะ^^

» Part : 4 Kiss Nc...
» Part : 5 Sweetness Nc...
» Part : 8 Renew
» Part : 2 Meeting
» Part : 1 Revenge