SF*You’re only mine,my lord NC 18+ (SebbyxCiel)

Title : You’re only mine,my lord
Paring : Sebastian x Ciel
Author : FungusZns
Rating : NC 18
PS. : หลังจากที่เซบาสเตียนอุ้มชิเอลออกมาจากบ้านพักทรานซี่ เรื่องราวเหล่านี้ก็เกิดขึ้นในรถม้า..
.
.
.
กึบ กึบ กึบ
เสียงเกือกม้ากระทบพื้นดินดังสนั่นไปทั่วบริเวณสองข้างทางมีเพียงต้นไม้สูงใหญ่ที่แข่งกันแย่งชิงแสงแดดยามเย็นที่สาดส่องลอดผ่านใบไม้ลงมา ภายในรถม้ามีเด็กหนุ่มร่างเล็ก ชิเอล ท่านเอิร์ลแห่งตระกูลแฟนท่อมไฮฟ์ ที่กำลังเสมองออกไปยังนอกรถม้า โดยมีพ่อบ้านหนุ่ม เซบาสเตียนนั่งมองอีกฝ่ายอยู่ตรงข้าม..

‘อย่าเข้ามานะเซบาสเตียน!! จนกว่าฉันจะฆ่าไอ้หมอนี่ได้!!’ คนตัวเล็กที่ฝ่ามือเปื้อนไปด้วยเลือดของตัวเอง แววตาที่ไร้ความหวาดหวั่นใดๆ ร่างเล็กที่ไม่มีแม้แต่แรงจะยืนนั้นทำให้เขานึกขัน..

ผู้เป็นนายในตอนนี้เปลี่ยนไปราวฟ้ากับดิน..ความเด็ดเดี่ยวและความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเมื่อเทียบกับผู้เป็นนายในอดีต..

แต่จะเรียกว่า ชิเอลในตอนนี้มีความกล้าหาญก็ไม่เชิงนัก..มันเป็นความกล้าที่บ้าบิ่น เพราะหากพลาดพลั้งไปเพียงนิดก็จะกลายเป็นเพียงมนุษย์ที่แสนขลาดเขลาคนหนึ่ง เท่านั้น..

“นายน้อยขอรับ ผมขออนุญาตทำแผลให้นะขอรับ” สิ้นเสียงทุ้มต่ำแต่ฟังดูอ่อนโยน เซบาสเตียนก็เอื้อมไปจับข้อมือเล็กๆนั่นที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดของเจ้าตัว…

เพี๊ยะ!

“ไม่ต้องมาแตะฉัน!” เสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวหลุดออกจากปากเรียวเล็กก่อนที่จะปัดมือพ่อ บ้านหนุ่มออก ดวงตาสีฟ้าครามตอนนี้ดูแข็งกร้าวกว่าทุกครั้ง

โอ๊ะ โอ~ หลังจากที่ประดาบกับอีกฝ่ายมา แถมยังบาดเจ็บมาแบบนี้ แต่ดูเหมือนคุณจะยังมีกำลังเหลือเฟือเลยนะขอรับนายน้อย..

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานายน้อยก็เอาแต่คิดเรื่องของตระกูลทรานซี่มาตลอดเวลา ยามที่คิดถึงเรื่องของอีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะทำให้อารมณ์ไม่ดีอยู่เสมอๆ..

มันก็สมควรแล้วที่เขาจะถูกโกรธแบบนี้ ก็ดันไปขัดจังหวะ ‘ช่วงเวลาแก้แค้น’ ของผู้เป็นนาย แต่ในสถานการณ์แบบนั้น เขาเองก็ไม่อยากจะให้ชีวิตของอีกฝ่ายต้องเสี่ยงมากนัก..

“อลัวส์ ทรานซี..เจ้านั่น..” ชิเอลยังคงเสมองออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกับเอ่ยชื่อของผู้ที่ ‘คิดว่า’ เป็นศัตรู เซบาสเตียนมองผู้เป็นนายอย่างเหนื่อยใจ เลือดสีแดงสดยังคงไหลออกมาจากมือเล็กๆข้างนั้น

คุณจะรู้บ้างไหม? ว่าบาดแผลที่คุณไม่สนใจมันเลยนั้น มีอำนาจมากแค่ไหนกับปีศาจอย่างพวกเรา..
กลิ่นเลือดที่แสนหอมหวานนั่น มันสามารถปลุกปีศาจอย่างพวกเราได้อย่างง่ายดายโดยที่คุณไม่คาดคิดเลยล่ะ..

“ทั้งๆที่ฉันจะได้แก้แค้นแล้วแท้ๆ แต่นายกลับขัดคำสั่งของฉัน.. ” ชิเอลพูดอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นมา
“นั่น เพราะสถานการณ์ตอนนั้น ผมไม่สามารถปล่อยให้ชีวิตของคุณเสี่ยงไปมากกว่านี้ ” เซบาสเตียนบอกพร้อมมองผู้เป็นนายด้วยสายตาจริงจัง ชิเอลปรายตามองพ่อบ้านหนุ่มก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา

ถ้าหากทุกอย่างเดินไปตามสถานการณ์นั้น มันก็เหมือนกับ แมลงตัวหนึ่งที่ติดอยู่ในใยแมงมุมเหนียวหนืด ที่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ใยแมงมุมรัดแน่นมากขึ้น และกลายเป็นว่า เขาเองนั่นแหละที่เป็นคนนำอาหารรสเลิศไปยื่นให้กับคลอว์ดเอง..

“หืม? นายสนใจเรื่องนี้ด้วยอย่างนั้นหรือ? มันเป็นสุนทรียศาสตร์ของพ่อบ้านด้วยหรือไง?”
“ก็ ไม่เชิงขอรับ แต่เหนือสิ่งอื่นใดมันก็เกี่ยวเนื่องกับพันธะสัญญานั่นด้วย ถ้าหากคุณรีบด่วนตายไปเสียก่อน มันก็เท่ากับว่า ผมผิดสัญญานะสิขอรับ..” เซบาสเตียนบอกอย่างนอบน้อม แววตาของเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา

“หึ! นั่นสินะ ปีศาจอย่างพวกนายคงจะไม่สนใจเรื่องอื่นนอกจากพันธะสัญญา สุนทรียศาสตร์ ความสนุก และ วิญญาณ” ชิเอลบอกพร้อมปรายตามองที่พ่อบ้านหนุ่มอีกครั้ง ดวงตาสีแดงเพลิงจ้องมองมาอย่างไม่วางตา จนเขาเองเป็นฝ่ายที่ต้องหลบสายตาเสียเอง..
“เรื่องนั้นผมคงปฏิเสธไม่ได้ แต่ผมต้องขอยอมรับเลยนะขอรับว่าการกระทำของนายน้อยวันนี้ช่างประทับใจปีศาจ อย่างผมเหลือเกิน ที่คุณยอมเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยงขนาดนั้น..”
“นั่น เพราะ Danse Macabre ของนายมันน่าเบื่อนะสิ และดูเหมือนนายเองก็คงจะเป็นฝ่ายแพ้เสียด้วย..” ชิเอลมองพ่อบ้านหนุ่มเชิงเย้ยหยัน ถึงแม้เซบาสเตียนจะเป็นคนรับใช้ของเขา แต่มันก็น่าสนุกมากกว่าถ้าหากได้เห็นหมอนี่แพ้สักครั้ง

นานๆทีจะได้เจอคู่ต่อสู้ที่สมศักดิ์ศรี มันน่าสนุกไม่น้อย..

“มิได้ขอรับ มันเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น ผมก็แค่อยากจะให้คุณได้เห็นทักษะการเคลื่อนไหวของผม..” เซบาสเตียนยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะหยิบผ้าพันแผลออกมา ชิเอลยอมให้พ่อบ้านหนุ่มทำแผลให้..

ดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้วสินะขอรับ..

“โอ้อวดจริงนะ ทั้งๆที่ฉันเห็นนายเอาแต่หนีเหมือนหนูที่กำลังโดนแมวไล่ยังไงยังงั้น” ชิเอลบอกอย่างนึกขัน
“อ่า..ผมคงจะตัวใหญ่เกินไปที่จะเป็นหนูแล้วละขอรับ..” เซบาสเตียนบอกพร้อมกับใช้นิ้วลูบเบาๆบนฝ่ามือของอีกฝ่าย เลือดสีแดงสดยังคงไหลอยู่ เขาค่อยๆบรรจงใช้ลิ้นลิ้มรสเลือดบนฝ่ามือเล็กๆนั่น..

เลือดบริสุทธิ์ที่เขาหลงใหล..หากแต่ว่าตอนนี้ไม่ได้มีเพียงเขาผู้เดียวแล้วที่ต้องการ..

“อ่ะ..” ชิเอลเผลอร้องออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกถึงลิ้นอุ่นร้อนที่สัมผัสมายังปากแผล..
“หึ หึ~ นายน้อยนี่ถึงแม้จะไม่มีพรสวรรค์ในการเต้นรำก็จริง แต่ในเรื่องที่ชอบส่งเสียงร้องแปลกๆแบบนี้ คุณก็เก่งเอาเรื่องนะขอรับ..” เซบาสเตียนบอกพร้อมค่อยๆพันแผลให้ผู้เป็นนายอย่างอ่อนโยน เขาใช้มือลูบเบาๆบนผ้าพันแผลหลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว..
“ชิ! นั่นก็เพราะว่านายทำอะไรบ้าๆต่างหากล่ะ..” ชิเอลบอกพร้อมกับชักมือกลับและหลบดวงตาสีแดงเพลิงที่มองมา..
“คงไม่บ้าเท่ากับการกระทำของนายน้อยวันนี้หรอกขอรับ..”
“เซบาสเตียน!!” ชิเอลสวนขึ้นทันควันอย่างไม่สบอารมณ์
“อ่า..ต้องขออภัยขอรับ ผมตั้งใจจะพูดว่า วันนี้คุณกล้าหาญมากที่ต่อสู้กับอีกฝ่ายโดยไม่ต้องพึ่งผม” เซบาสเตียนโค้งให้อย่างนอบน้อม
“ถ้า มีเวลาขนาดที่จะมานั่งประชดกันแล้วละก็ นายเองน่าจะคิดหาวิธีเอาชนะคลอว์ดให้ได้ดีกว่าไหม?” ชิเอลมองพ่อบ้านหนุ่มที่กำลังขะมักเขม้นกับการเตรียมน้ำชา แต่ดูเหมือนว่าเซบาสเตียนจะไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่เขาพูดเท่าไหร่นัก..
“เซบาสเตียน..หรือว่า?? ” ชิเอลนิ่งเมื่อนึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง
“ขอ รับ?” เซบาสเตียนหันมามองคนตัวเล็กที่เอ่ยเรียกเขา ใบหน้าของชิเอลแปรเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากเล็กๆนั่นค่อยๆยิ้มออกมาอย่างพอใจ..
“ฮะๆๆ ฉันมาคิดๆดูแล้วว่าการที่นายรีบพาฉันออกมาจากที่นั่น แถมตัวนายเองก็ยังมีแผลเต็มตัวแบบนี้ คงไม่ใช่ว่านายรู้ตัวเองหรอกนะว่านายไม่มีทางสู้เจ้าพวกนั้นได้..” น้ำเสียงเย้ยหยันหลุดออกมาจากปากอีกฝ่าย ดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการดูถูกอย่างเห็นได้ชัดทำให้พ่อบ้านหนุ่มรู้สึก ไม่สบอารมณ์เล็กน้อย..

อ่า..นอกจากจะเป็นเจ้านายที่สร้างแต่ปัญหาแล้วนั้น คำพูดคำจาของคุณ ยังเชือดเฉือนแม้กระทั่งฝ่ายเดียวกันเองด้วยนะขอรับ..

“มิ ได้ขอรับ..ผมเพียงแค่คิดว่า ถ้ายังฝืนให้นายน้อยที่แม้แต่กระดุมสักเม็ดยังติดเองไม่เป็น ‘ดันทุรัง’ ทำเรื่องแบบนั้นเพราะความไม่ยั้งคิดของคุณ มันจะต้องเป็นปัญหาต่อคุณในภายหลัง..ช่างเป็นเด็กที่ไม่คิดทำอะไรให้รอบคอบ เหมือนเคยเลยนะขอรับ ไม่แปลกเลยที่องค์ราชินีจะมอบหมายให้ ‘แมงมุม’ มีหน้าที่ทำลายหลักฐานที่คุณเป็นคนทิ้งเอาไว้..”
“ว่าไงนะ!” ชิเอลตวาดลั่น..

โอ๊ะ โอ~ ดูเหมือนว่าจะถูกทำให้อารมณ์ไม่ดีอีกแล้วสินะขอรับ ช่างเป็นเด็กที่เอาใจยากเสียเหลือเกิน..

“อ่า..น้ำชาเสร็จแล้วละขอรับ ทานคู่กับ ช็อกโกแลตมัฟฟินที่ผมเตรียมไว้ เผื่อว่าจะช่วยทำให้ผ่อนคลาย.. ”

เพล้ง!

มือเล็กปัดถ้วยน้ำชาทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ พ่อบ้านหนุ่มมองไปยังพื้นที่เลอะไปด้วยน้ำชาและเศษกระเบื้องชั้นดีจากแก้วชา..

อ่า..ดี นะที่ขนมหวานยังอยู่ในมือ แต่ดูเหมือนว่าถ้วยชาจะใช้ไม่ได้เสียแล้ว อุตส่าห์สั่งทำพิเศษเพราะคิดว่าคงจะเหมาะกับนายน้อยเลยนะเนี่ย..

“เฮ้อ~ สุภาพบุรุษเขาไม่ทำเรื่องแบบนี้กันหรอกนะขอรับนายน้อย..” เซบาสเตียนส่ายหัวอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนที่จะเก็บเศษกระเบื้องทิ้ง..
“ฉันมันเด็กนี่!”
“อ่า..เวลาอย่างนี้ถึงจะยอมรับนะขอรับ” เซบาสเตียนบอกพร้อมกับนั่งมองหน้าอีกฝ่ายที่เอาแต่เสมองออกไปนอกหน้าต่าง..
“อารมณ์ขึ้นๆลงๆแบบนี้ดูไม่เหมือนนายน้อยเลยนะขอรับ..” เซบาสเตียนมองผู้เป็นนายที่ในตอนนี้ไม่ต่างอะไรไปจากเด็กที่ถูกขัดใจ
“หนวก หู .. ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้นั่นแหละ!” ชิเอลหันกลับมาจ้องเซบาสเตียนแต่กลับชะงักเมื่อพบเข้ากับดวงตาเรียวคมที่ จ้องมาอย่างไม่วางตา

ดวงตาสีแดงเพลิงในตอนนี้ดูน่ากลัว..

“อ่า..นั่น สินะขอรับ เป็นเด็กดื้อด้านสร้างแต่ปัญหาที่ทำให้พ่อบ้านอย่างผมต้องเดือดร้อนอยู่ เสมอๆ..” เซบาสเตียนบอกพร้อมละสายตาไปรินชาใส่แก้วใหม่
“หึ! ก็ช่วยไม่ได้นี่น่ะ ในเมื่อนายเองเป็นแค่พ่อบ้าน” ชิเอลพูดอย่างอวดดี
“โอ๊ะ โอ..ถ้าจะพูดให้ถูกจริงๆ ก็คือ พ่อบ้านปีศาจนะขอรับ” เซบาสเตียนบอกพร้อมแสยะยิ้มเย็นๆ..ชิเอลมองรอยยิ้มนั่นด้วยความรู้สึก สังหรณ์ใจแปลกๆ
“ฉันไม่อยากกิน ” คนตัวเล็กบอกพร้อมมองถ้วยชาที่พ่อบ้านยื่นส่งให้
“อ่า..เป็น ถึงเจ้าของบริษัทผลิตขนมหวาน คุณก็น่าจะรู้ดีว่าขนมที่สู้อุตส่าห์ทำมาแต่กลับถูกทิ้งขว้างมันจะทำให้คนทำ รู้สึกยังไง? ” เซบาสเตียนยิ้มบางๆ
“หึ! รู้สึกงั้นหรือ? เป็นคำพูดที่น่าขันชะมัดเมื่อมันออกมาจากปากของปีศาจอย่างนายเนี่ย..” ชิเอลบอกพร้อมกับหยิบมัฟฟินขึ้นมา..
“ตอน นี้นะ..ฉันไม่มีอารมณ์มากินของหวานแบบนี้หรอกนะ..” ชิเอลบอกพร้อมกับเปิดหน้าต่างออก มัฟฟินที่อยู่ในมือถูกขยี้จนแหลกเละคามือเล็กๆนั่น เซบาสเตียนมองฝ่ามือเล็กๆที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเศษขนม

อ่า..ดูเหมือนขนมของเขาจะกลายเป็นอาหารมดไปเสียแล้ว..นายน้อยนี่ช่างรักสัตว์เสียจริงนะขอรับ..

“ถ้าไม่มีอารมณ์มากินของหวาน งั้นผมมีเรื่องที่น่าสนุกกว่านั้นนะขอรับ ” เซบาสเตียนวางถ้วยชาลงก่อนที่จะถอดเนคไทของตัวเองออก
“เซบาสเตียน?!?” คนตัวเล็กร้องลั่นออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าข้อมือของตนเองนั้นถูกพันธนาการไว้ด้วยเนคไทของพ่อบ้านหนุ่ม

เขาแค่จะยั่วโมโหเซบาสเตียนเท่านั้น แต่แบบนี้มันเกินไปแล้ว..

“หืม? อันที่จริงผมว่าที่นายน้อยอารมณ์ขึ้นๆลงๆแบบนี้อาจจะเป็นเพราะว่าก้าวเข้า สู่ช่วงวัยรุ่นหรือเปล่าขอรับ? อ่า ดูเหมือนนั่นจะเป็นปัญหาที่ต้องได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็วแล้วสิ ”
“เซบาสเตียน!! อย่ามาล้อเล่นน่ะ!! แก้มัดเดี๋ยวนี้!!” เสียงหวานตวาดกร้าวเมื่อเห็นว่าพ่อบ้านหนุ่มดูจะไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่ตัว เองทำเลยแม้แต่น้อย
“แต่ไม่น่าจะใช่นะขอรับ..หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะ ว่าห่างหายจากเรื่องนั้นมานาน ” เซบาสเตียนบอกพร้อมมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าคราม ใบหน้าขาวเนียนตอนนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยสีแดงระเรื่อ
“พูดบ้าอะไรน่ะ!!”
“อ่า..ดูเหมือนช่วงหลังๆมานี้ นายน้อยเองก็เอาแต่หมกมุ่นเรื่องตระกูลทรานซี่ ผมเองก็ต้องรับหน้าที่เป็นทั้งพ่อบ้านและนักสืบให้คุณเองด้วย..จะว่าไปแล้ว เราเองก็ไม่ได้มีช่วงเวลาที่แสนหฤหรรษ์กันมานานแล้วนะขอรับ ถ้านับรวมวันนี้ นี่ก็หนึ่งอาทิตย์พอดีเลยนะขอรับ ” เซบาสเตียนยิ้มมุมปาก ชิเอลเสหน้าหลบดวงตาเรียวนั่นก่อนที่จะดิ้นพล่าน..
“หนวกหู! ฉันไม่คิดอยากจะทำเรื่องอะไรแบบนั้นกับปีศาจอย่างนายสักหน่อย!!!”
“อ่า..ถ้า อย่างนั้นนี่ก็เป็นข้อสรุปได้อย่างดีเกี่ยวกับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของคุณที่มี ตลอดช่วงอาทิตย์นี้สินะขอรับ..” เซบาสเดียนเมินเฉยต่อคำพูดทัดท้านของชิเอล..
“ดูเหมือนว่าตรงนี้จะต้องอด ทนมานานแล้วสินะขอรับ” เซบาสเตียนเอ่ยพร้อมเลื่อนมือลงไปจับส่วนที่อ่อนไหวภายใต้กางเกงชั้นดีของ อีกฝ่าย เขานวดคลึงมันเล็กน้อยพร้อมกับส่งลิ้นอุ่นร้อนไล้เลียไปยังปลายหูของคนตัวเล็ก
“ยะ..อย่าพูดเองเออเองได้ไหม!?! ไอ้ปีศาจบ้า!!” ชิเอลพยายามแกะเอามือของตัวเองออกแต่ทว่ายิ่งขยับบาดแผลที่ฝ่ามือก็ดูเหมือน จะฉีกขาดขึ้นมา..เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากผ้าพันแผล..ความเจ็บแปล็บเริ่ม แล่นเข้ามา..
“โอ๊ะ โอ~ ดูเหมือนจะเป็นพวกชอบความรุนแรงเหลือเกินนะขอรับ..มิน่าล่ะ ตอนที่ถูกทำเรื่องแบบนั้นถึงชอบร้องขอให้ทำแรงๆ ”
“หยุด พูดจาแบบนั้นน่ะ!! ใครไปร้องขอนายกัน!! ถ้านายไม่รีบปล่อยฉัน ฉันจะตะโกนเรียกคนขับรถม้า!!!” ชิเอลตวาดเสียงกร้าว ใบหน้าน่ารักแดงจัดเพราะคำพูดไร้ยางอายของพ่อบ้านหนุ่ม

เซบาสเตียนละมืออกจากส่วนอ่อนไหวของชิเอล เขาค่อยๆเลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อของอีกฝ่าย เผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่เคยถูกเขาสัมผัสมาแล้วหลายครั้ง..

“คุณคิดว่าผมเป็นใครกันขอรับ??” เซบาสเตียนแสยะยิ้ม รอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับชะงัก
“เป็น ถึงพ่อบ้านตระกูลแฟนท่อมไฮฟ์ แค่ทำเรื่องอย่างว่ากับเจ้านายโดยไม่ให้ใครรู้ ถ้าเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้แล้วจะให้เอาหน้าไปไว้ที่ไหนละขอรับ” รอยยิ้มเย็นๆผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลา…เซบาสเตียนใช้ลิ้นโลมเลียไปยังติ่ง ไตเล็กๆสีชมพูนั่น ชิเอลได้แต่ดิ้นขัดขืนก่อนที่จะบิดตัวไปมา

มีอารมณ์ขึ้นมาจนได้สินะขอรับ..ช่างเป็นเด็กที่ลามกเอาเรื่องนะขอรับ ..

“เซบาสเตียน!! นายนี่มัน... ” ชิเอลได้แต่กัดปากตัวเองเอาไว้อย่างเจ็บใจที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่สามารถทำ ให้เซบาสเตียน ‘สยบ’ ลงแทบเท้าของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบแม้แต่ครั้ง

แต่เซบาสเตียนนายลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าใครกันแน่ที่เป็นคนคุมเกมส์...
.
.
.
To Be Continued...

Exclamation

Author :: หืม? อยากรู้จังน้า~ ว่าบ๊จจังจะทำยังไงต่อไปกับพ่อบ้านหนุ่ม ชอบจังเวลาที่แต่งออกมาแล้วบ๊จจังหยิ่งทะนงในตัวเอง บวกกับ การปะทะฝีปากของทั้งสอง ตอนแรกตั้งใจว่าจะเอาเรทไหนดี แปะมัน 18 ดีกว่า .. ฟิคสั้น 3 ตอนจบคะ (รับรองว่าจะตัด 3 ตอนจบจริงๆ) ติดตามดูเคะราชินีด้วยนะคะ โฮะ โฮะ~ Twisted Evil

ปล. จะเห็นได้ชัดว่าฟันกัสชอบแต่งเนื้อเรื่องจริงๆ เนื้อเรื่องปาเข้าไปตอนนึงแล้ว ทีเหลืออีกสองตอนก็อย่างที่รู้ๆกันคะ Twisted Evil

ได้เรื่องแล้วไง 555+

» SF. Sorry My Lord [SebastianXCiel ภาคต่อ Sorry My Butler]