Part : 5 Sweetness
เหล่าดวงดาวที่กระจัดกระจายเรียงตัวอย่างสวยงามอยู่บนท้องฟ้าสีเข้มส่องแสงประกายวิบวับน่าชม หยอกล้อกับพระจันทร์สีนวลไปมา แต่ความสวยของมันก็ไม่อาจทัดเทียมคนหน้าหวานตรงหน้าได้เลย
ร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มเพราะความเหนื่อยอ่อนจากกิจกรรมเมื่อตอนเย็น ยังคงหลับใหลอยู่ในนิทราโดยมีชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมนอนคลอเคลียอยู่ข้างกายไม่ห่างแสงไฟอ่อนๆจากโคมไม้สะท้อนใบหน้านวลๆที่ชวนให้หลงใหล
มือเรียวยาวลูบไล้ที่แก้มใสเบาๆเพราะเกรงจะเป็นการรบกวนเจ้าหญิงตัวน้อยๆจึงได้เพียงแค่สัมผัสอย่างแผ่วเบา ดวงตาสีเพลิงที่มีแต่ความเย็นชาบัดนี้มีแสงสะท้อนแห่งความอบอุ่นเชื่อมอยู่ในดวงตานั่น
การรอคอยที่แสนจะทรมานจบลงและถูกสิ่งที่เรียกว่าความสุขเข้ามาเติมเต็ม จากที่เคยไร้ความรู้สึกใดๆหรือแม้กระทั่งไร้หัวใจ สิ่งที่อยู่ภายในกลับเต้นดั่งมีชีวิตอีกครั้ง ทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วเมื่อมีคนๆนี้ จิตใจที่ด้านชาแปรเปลี่ยนไปโดยไม่ทันรู้ตัวเสียด้วยซ้ำ เพราะคนๆนี้เพียงคนเดียว คนที่แม้แต่วิญญาณจะดับสลายก็ต้องปกป้องไว้แม้แต่ความตายก็มิอาจพรากเราจากกันได้....
ริมฝีปากสวยก้มลงประทับรอยจุมพิตไว้ที่หน้าผากของหน้าหวานเพียงเบาๆ ร่างบางลืมตาขึ้นช้าๆสบตากับร่างสูงเพียงเสี้ยววินาทีก็หันหนี ไม่ใช่ความรังเกียจหรืออะไรหากแต่มันเป็นความรู้สึกเขินเสียมากกว่า ก็จะให้สบตากับคนที่เพิ่งมีอะไรกันมา มันคงยากน่ะ><
“ขออภัยขอรับ ที่กระผมทำให้ตื่น”พ่อบ้านหนุ่มกล่าวขอโทษเมื่อเห็นนายน้อยผู้เป็นที่รักหันหน้าหนี
“ปะเปล่า... ก็แค่ไม่อยากนอนแล้วก็เท่านั้น”ร่างบางที่นอนหันหลังพูดขึ้น มือเรียวยาวจึงถือวิสาสะโอบเอวของคนตัวเล็กที่ไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ใดๆปิดบังและกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเพื่อเป็นการให้ความอบอุ่น
“ให้กระผมกอดนายน้อย แบบนี้ได้มั้ยขอรับ เพียงแค่วันนี้....เท่านั้น”เสียงนุ่มกระซิบเบาๆที่ข้างหูร่างบาง ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมามีเพียงแค่เสียงหายใจเบาๆของทั้งสองคนเท่านั้น
“อืม...จะกอดอีกก็ไม่ได้ว่าซักหน่อย”คนตัวเล็กแอบอมยิ้มน้อยๆเพื่อรักษาฟอร์ม
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนมุมปากสวยอย่างเคย
“วันนี้พระจันทร์สวยนะขอรับ”ร่างสูงเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
“อืม...ผมเองก็ไม่ได้นั่งดูพระจันทร์สวยๆแบบนี้มานานแล้วเหมือนกันนะ”จิเอลพูดเสริมขึ้น
“ออกไปนั่งดูพระจันทร์ที่ระเบียงตรงสวนหลังบ้านมั้ยขอรับ แล้วกระผมจะเตรียมนมร้อนใส่น้ำผึ้งไปเสิร์ฟให้ วันนี้เจอเรื่องหนักๆมาเยอะ นมจะช่วยผ่อนคลายได้มากนะขอรับ^^”เซบาสเตียนเสนอความคิด
“ชิส์ ผมรู้แล้วน่า”คนตัวเล็กยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพลางเอาผ้าห่มคลุมตัวไว้ด้วยท่าทีอายๆเพราะตนเองไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ปิดบังซักชิ้น
“แล้วจะให้ออกไปทั้งแบบนี้รึไง”จิเอลปรายตามองพ่อบ้านคนสนิทอย่าง งอนๆ ริมฝีปากเชิดขึ้นน้อยๆ ช่างน่ารักไม่ผิดแปลกไปจากเมื่อก่อนเลย
“อายหรือขอรับ มากกว่านี้ก็เห็นมาหมดแล้ว”พ่อบ้านคนสนิทได้ทีก็กระเซ้าผู้เป็นนาย
“บ้า...ลามก”จิเอลเบือนหน้าหนีแต่ก็เก็บรอยยิ้มเอาไว้ไม่ไหว
“ถ้ายิ้มน่ารักๆแบบนี้ ไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะขอรับ^^”พ่อบ้านหนุ่มลุกขึ้นนั่งและคว้าเอายูคาตะที่พับไว้ข้างๆที่นอนขึ้นมาสวมให้มาสเตอร์ตัวน้อย
จิเอลจึงรีบลุกขึ้นเพื่อจะตรงไปยังสวนหลังบ้าน แต่เมื่อใจมันไวเกินร่างกายจนลืมไปเสียสนิทว่าพึ่งผ่านการดวลดาบครั้งใหญ่กับพ่อบ้านคนสนิทมา
“อ๊ะ!!!”ขาที่อ่อนแรงทำให้ร่างบางทรุดลงทันที แต่เซบาสเตียนที่ไวกว่าก็ปราดเข้ามาประคองคนตัวเล็กไว้ได้ทัน
“ไม่เป็นไรนะขอรับ”พ่อบ้านหนุ่มถามคนในอ้อมแขนด้วยเสียงที่เจือปนไปด้วยความห่วงใย
“เจ็บจะตายแล้ว ชิส์”มาสเตอร์ตัวน้อยพูดเสียงฉุนๆแถมยังพ่นลมออกจากปากตามเคยพ่อบ้านหนุ่มจึงค่อยๆช้อนตัวร่างบางขึ้นมาในอ้อมอกอย่างรู้งานแล้วพาเดินไปยังสวนสไตล์ญี่ปุ่นที่อยู่หลังบ้าน ก่อนจะค่อยๆวางคนตัวเล็กลงบนเบาะรองนั่งนุ่มๆ
“รอตรงนี้นะขอรับ กระผมจะไปเตรียมนมร้อนกับของว่างมาให้^^”แล้วเซบาสเตียนจึงขอตัวไปนำของว่างมาเสิร์ฟให้มาสเตอร์ตัวน้อย หน้าหวานไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่นั่งแหงนมองดูดวงดาวที่ระยิบระยับอยู่บนท้องฟ้า
‘อะไรกัน...เรื่องวันนี้ อย่างกับฝันไปแน่ะ เซบาสเตียน...เราต้องเคยเจอกันมาก่อนแน่ๆ ทุกส่วนในหัวสมองมันสั่งการให้ผมคิดแบบนั้น นายเป็นใครกันแน่นะ อืม....แต่ช่างเถอะไม่ว่าจะยังไง วันนี้ผมก็มีนายอยู่ข้างๆ แค่นั้นมันก็น่าจะพอแล้ว’
จิเอลนั่งมองดูดวงดาวด้วยความเพลิดเพลิน นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้มานั่งดูท้องฟ้ายามค่ำคืนแบบนี้ วันนี้ท้องฟ้าช่างสวยงามจริงๆ
“อ๊ะ...”ร่างบางสะดุ้งน้อยๆจากการถูกขโมยหอมแก้ม พลันรู้สึกขึ้นมาว่าเลือดภายในร่างกายมาหล่อเลี้ยงใบหน้ามากเป็นพิเศษ เซบาสเตียนสวมกอดจิเอลจากทางด้านหลังก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าหล่อคมลงที่ซอกคอขาวและดูดเม้มเบาๆสร้างรอยรักสีสวย
“คิดอะไรอยู่ขอรับ”เสียงนุ่มกระซิบถามเบาๆ
“หลายๆเรื่องน่ะ”จิเอลตอบคำถามนั้นก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบนมร้อนมาดื่มคลายความหนาวเหน็บ
“อย่ากังวลเลยขอรับ ไม่ว่าอย่างไรนายน้อยก็ยังมีกระผม”พ่อบ้านหนุ่มจัดการพลิกตัวจิเอลให้หันมาสบตากันก่อนจะบรรจงประทับจุมพิตลงไปบนริมฝีปากสวย
ลิ้นร้อนไล้เลียริมฝีปากที่เลอะคราบน้ำนมก่อนจะแทรกเข้าไปยังโพรงปากสีสวยช้าๆ เก็บเกี่ยวความหวานอย่างไม่รู้เบื่อ
สองมือเรียวสอดประสานที่ท้ายทอยของร่างสูงก่อนจะเผลอขยุ้มไรผมสีดำขลับเป็นครั้งคราว สัมผัสรักที่ยังคงดำเนินต่อไปโดยที่ไม่อาจห้ามใจอยู่
มือหนาล้วงเข้าไปยังชุดยูคาตะสีเข้มที่ตนเองพึ่งเป็นคนใส่ให้ก่อนจะ ดึงมันลงช้าๆเผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียนที่สะท้านขึ้นลงเพราะแรงหายใจ รอยรักสีกุหลาบยังคงเด่นชัดประจักษ์แก่สายตาว่าตนเองเป็นเจ้าของร่างบางแล้ว
เซบาสเตียนผละออกจากกลีบปากสวยอย่างเสียดายก่อนจะเริ่มรุกในเกมนี้อีกครั้ง ใบหน้าหล่อคมซุกไซร้ลงบนแผ่นอกขาว ฝังเขี้ยวลงไปเบาๆพอให้คนตัวเล็กกระตุกน้อยๆ มือเรียวจิกลงบนยูคาตะสีดำสนิทของพ่อบ้านหนุ่ม ก่อนจะดึงมันออกจนเหลือเพียงแผ่นอกกว้างกับกล้ามเนื้อหน้าท้องที่สมความเป็นชาย
มือเล็กซุกซนลูบไล้เบาๆบนแผงอกนั้น เซบาสเตียนจึงค่อยๆจับร่างบางให้นอนลงกับเบาะรองนั่งนุ่มๆ และหันไปหยิบขวดแก้วใสที่ภายในมีน้ำผึ้งสีสวยอยู่ค่อนขวด ก่อนจะเทน้ำผึ้งลงบนเนินอกเล็กๆที่สั่นระริก ลิ้นร้อนไล้เลียน้ำผึ้งที่ไหลไปตามเนินอกอย่างช้าๆพาลให้ร่างบางครางเสียงหวานออกมาเพราะความเสียวซ่าน
“อะอื้อ...ซะ เซบาส...เตียน”เสียงหวานเสนาะหูดังขึ้นคล้ายจะยั่วให้อารมณ์รักร้อนแรงกว่าเดิม
“ยั่วจังนะเด็กดี”พ่อบ้านหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะไล้เลียหยาดน้ำผึ้งบนเม็ดอัญมณีสีสวยจนมันชูชันขึ้นอวดสายตาท้าลมหนาว ก่อนจะไล้ลิ้นชื้นลงไปยังกลางลำตัว จากนั้นจึงกระชากยูคาตะสีเข้มที่บดบังเรือนร่างของหน้าหวานออก จนบัดนี้ร่างบางไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆปิดบัง
“อื้อ....”เสียงครางกระเส่ายังคงดังขึ้นจากหน้าหวาน พ่อบ้านหนุ่มมองร่างบางที่นอนหายใจหอบถี่ ก่อนจะซุกใบหน้าลงตรงหว่างขาคนตัวเล็กครอบครองส่วนสำคัญของร่างบางก่อนจะรูดขึ้นลง ฟันคมๆครูดไปกับผิวเนื้อจนส่วนนั้นแข็งขืนก่อนที่ร่างบางจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา เซบาสเตียนกลืนมันลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจก่อนจะแหวกขาทั้งสองของคนตัวเล็กออกจนเห็นช่องทางรักสีหวานที่เคยครอบครอง ก่อนจะค่อยๆดันส่วนนั้นของตนเองเขาไปยังช่องทางคับแคบ
“อ๊า...เซบาส...ฮึกๆ”ร่างบางกระตุกขึ้นทันทีที่ส่วนนั้นของพ่อบ้านหนุ่มเข้ามาในร่างกาย มือหนาลูบไรผมสีเข้มเบาๆเป็นการปลอบโยน ก่อนจะดำเนินเกมรักท้าลมหนาวต่อไป ร่างบางครางกระเส่าทุกครั้งที่พ่อบ้านคนสนิทเบียดสะโพกเข้าหา มีเรียวเล็กเผลอจิกลงบนไหลกว้างด้วยความกระสัน จนเกิดรอยแดงบนไหล่กว้างของพ่อบ้านหนุ่ม
“ระ..เร็วอีกหน่อย....ได้มั้ยเซบาสเตียน”คำร้องขออันวาบหวามหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก ทำให้พ่อบ้านหนุ่มต้องเร่งจังหวะรักครั้งนี้ให้เร็วและแรงขึ้น
“อื้อ...เซบาสเตียน...อ๊า”เสียงครางกระเส่าหยุดลงพร้อมกับสิ่งแทนความรักได้ถูกปลดปล่อยออกมา
“อื้ม...” ร่างสูงครางออกมาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆถอนตัวออกมาช้าๆ พร้อมกับดึงคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก พลางกดจูบเบาๆลงที่ข้างขมับเพื่อปลอบโยน
“พักผ่อนเถอะขอรับ กระผมอยู่ข้างๆนายน้อยเสมอ”รอยยิ้มอบอุ่นส่งให้คนตัวเล็กได้อุ่นใจก่อนจะผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อน พระจันทร์ในค่ำคืนนี้สวยนัก แต่ร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมอกแกร่งกลับดูสวยงามมากเสียยิ่งกว่า
“ฝันดีนะขอรับนายน้อย”เสียงนุ่มกระซิบอวยพรให้ผู้เป็นที่รักนอนหลับฝันดีในราตรีที่แสนจะยาวนาน
.......................................................
.............................
......................................
.................................................
ตอนแรกกะเอาแค่นั่งกอดกันดูดาว ไหงเซบาสหื่นเยี่ยงนี้ก็ไม่รู้ เอ็นซีโผล่มาอีกแล้วววว ทั้งๆที่ไม่ตั้งใจ มือมันพิมพ์ไปเอง คึคึ แต่ก็หวังว่าท่านผู้อ่านจะชอบนะคะ ขอบคุณสำหรับการติดตาม ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะคะ รักท่านผู้อ่านนะคะ
